Pierwsze wrażenia z gry Assassin's Creed 3

Po, nie ma co się oszukiwać, dość słabym Revelations seria Assassin's Creed ponownie nabiera wiatru w żagle. Co prawda kolejna część opowieści o odwiecznej wojnie pomiędzy zakonem assasynów, a templariuszami przełomem nie jest, ale stanowi za to znakomite zwieńczenie historii Desmonda Milesa oferując sporą dawkę dojrzałej rozrywki.

Przyznam szczerze, że przez pierwsze kilkadziesiąt minut zabawy miałem spore wątpliwości co do tego, czy twórcom udało podnieść się z kolan po mocno rozczarowującym Revelations. Niezapowiedziany (choć trzeba przyznać - niezwykle charyzmatyczny) dodatkowy bohater, istotne zmiany w systemie walki, początkowe problemy ze sterowaniem, ubogość architektoniczna Nowego Kontynentu, nieco psujące klimat animusowe oznaczenia miejsc "akcji" i ogólny brak jakiegoś mocnego zrywu spowodowały, że pierwszy kontakt z Assassin's Creed 3 raczej trudno nazwać oczarowaniem. Warto jednak dać tej grze szansę, bo jak mówi mądre przysłowie"Im dalej w las tym więcej drzew".

Nowa gra powoli odsłania to, co w niej najlepsze. Nie mam tu na myśli jedynie znakomicie poprowadzonej i bardzo dojrzałej (przynajmniej jak na tę serię) fabuły. "Trójka" to przede wszystkim przeogromny, żyjący świat z niesamowitą ilością barwnych postaci, ciekawych zadań i wielu dodatkowych atrakcji. Polowania na zwierzynę, bitwy morskie, zarządzanie własną posiadłością czy rzemiosło, to niewielki wycinek tego, co możemy tutaj robić. Oczywiście te elementy nie są istotą rozgrywki, ale miło, że zadbano o taką różnorodność.

Jak już wcześniej wspomniałem, sporą metamorfozę przeszedł również system walki. O dziwo, mimo początkowego narzekania zastosowane w nim zmiany okazały się całkiem niezłe. Nowa mechanika blokowania i kontrowania ciosów ujawnia swój potencjał w zetknięciu z dużo bardziej rozgarniętymi przeciwnikami, którzy nie stronią od jednoczesnych, skoordynowanych ataków. Trzeba się jednak do tego wszystkiego przyzwyczaić. Podobnie zresztą jak do automatycznego przywierania plecami do narożników budynków, ukrywania się w wysokiej trawie, korzystania z nowych rodzajów broni czy przemodelowanego interfejsu. To ostatnie jest szczególnie trudne.

Ważne jednak, że gra wciąga. Po przebrnięciu przez pierwsze, nieco ślamazarnie rozkręcające się misje, kiedy historia zaczyna się gmatwać, a wraz z nią gęstnieje atmosfera rozgrywka, z każdą minutą staje się coraz ciekawsza. Tym razem Ubisoft naprawdę się postarał, choć do ideału sporo jednak brakuje.

Po pierwsze - niedoróbki i błędy techniczne. Częstotliwość ich występowania mocno psuje zabawę. Przez kilkanaście godzin gry doświadczyłem już zawieszających się postaci, pojawiających się nagle obiektów, problemów z niezaliczaniem zadań, precyzją kontroli bohatera czy niewłaściwą detekcją kolizji. Trochę to dziwne, że przy tak szumnie zapowiadanym tytule nie zadbano o bardziej skrupulatne testy przed premierą gry.

Druga sprawa - mało biegania po dachach. Drewniane domy pierwszych osadników nie są ani tak monumentalne jak w poprzednich częściach gry, ani w jakiś szczególny sposób skomplikowane. Ot prostokątne bryły między bardzo szerokimi ulicami. Ciężko tu więc mówić o widowiskowym parkourze. Owszem, da się wspinać po dachach, masztach, a nawet drzewach, ale takich momentów, które tego naprawdę wymagają, nie ma za wiele.

Na koniec cierpka wisienka na całkiem niezłym torcie - schematyczność. Niestety, pomimo całej złożoności i ogromnego świata nowy Assassin's Creed cierpi na podobne przypadłości co jego poprzednik. Powtarzalność skrywa się tu jednak pod maską zmienionego stylu rozgrywki.

O dziwo, pomimo tylu narzekań wcale nie uważam Assassin's Creed 3 za słabą grę. Wręcz przeciwnie, to tytuł z wyżej półki. Za jego sprawą stworzone przez Ubisoft uniwersum zyskało nowego blasku. Z pewnością docenią to fani tejże serii. Jeśli jednak spodziewaliście się rewolucji, to tutaj jej niestety nie znajdziecie.

Źródło: inf. własna