Instalacja oraz menu ekranowe

Instalacja odtwarzacza jest banalnie prosta. Na początku wybieramy preferowane połączenie (cyfrowe lub analogowe). Jeśli mamy możliwość wykorzystania złącza cyfrowego, to HDMI jest najbardziej polecane ze względu na dużo wyższą jakość dźwięku i obrazu (ważne w przypadku telewizorów Full HD). Dźwięk przestrzenny do zestawów kina domowego przekazywać powinniśmy światłowodem (złącze optyczne). Wszystkie gniazda sygnałowe znajdują się w tylnej części odtwarzacza.

Po podłączeniu okablowania i zasilania urządzenie uruchamiamy pilotem. Telewizor ustawić należy na odbiór sygnału z odpowiedniego źródła: na przykład AV lub HDMI. Po wyświetleniu się menu głównego na ekranie telewizora wszystko jest już gotowe do pracy.

Obsługiwane formaty plików

Interfejs użytkownika zrobił bardzo pozytywne wrażenie. Grafiki w trybie Full HD prezentują się bardzo efektownie – są nowoczesne, a ich jakość nie budzi najmniejszych zastrzeżeń. Przejścia tonalne są gładkie, a brzegi ikon i tekstu wyraźne i nieposzarpane. Wszystkie główne elementy interfejsu są duże i czytelne z odległości około 4 metrów (na telewizorze o przekątnej powyżej 30 cali). Co ważniejsze interfejs może być wyświetlany w języku polskim, choć warto zaznaczyć, że niektóre elementy nie zostały przetłumaczone z języka angielskiego.

Dużym atutem odtwarzaczy Dune jest możliwość zmiany motywu graficznego interfejsu. Skórek jest osiem, więc każdy powinien znaleźć coś dla siebie.

Szybkość działania interfejsu stoi na wysokim poziomie. Nie mamy co prawda do czynienia z błyskawicznymi reakcjami, ale wszystkie animacje są płynne, a grafiki ładują się natychmiastowo.

Interfejs podzielony został bardzo intuicyjnie. Ikony menu głównego wyświetlają się u góry, na pasku zajmującym 3/4 szerokości ekranu. Pozostałą, czwartą część zajmuje mały pasek pogody informujący użytkownika również o aktualnej godzinie i dacie. Miasto i kraj można skonfigurować ręcznie lub zdać się na wykrywanie automatyczne. Lista plików wraz z opisem wyświetla się poniżej.

Na pierwszym miejscu w menu głównym znajdują się Źródła (Sources). Tutaj otrzymujemy dostęp do wszystkich nośników podłączonych w danej chwili do odtwarzacza. Lista nośników wyświetla się w dużym oknie zajmującym większą część ekranu. Domyślnie napędy mają postać dużych bardzo wyraźnych ikon, ale klikając na czerwony przycisk na pilocie (A) będziemy w stanie zmienić ten widok (np. na listę).

W czasie przeglądania katalogów często natknąć możemy się na pliki, które nie są już potrzebne lub zajmują zbyt wiele miejsca. W takim przypadku z pomocą przychodzi wspomniany już przycisk POP UP MENU.

Wyświetla on menu kontekstowe bardzo podobne do tego, jakie znamy z systemów pecetowych (np. z Linuksa czy Windows). Pozwala ono użytkownikowi na szybkie usuwanie, kopiowanie, wycinanie i zmianę nazwy plików. Bez problemu utworzymy też nowy katalog, zmienimy opcje sortowania oraz wyświetlimy informacje szczegółowe o wybranym elemencie.

Jeśli stwierdzimy, że na usunięcie czeka wiele plików (np. kilkanaście), wtedy łatwiej użyć jest opcji Zaznacz. Po wskazaniu wszystkich pożądanych elementów wybieramy opcję Skasuj.

W zakładce Sources mamy również możliwość przeglądania sieci (SMB, UPnP) oraz definiowania katalogów sieciowych.

Na drugim miejscu w menu głównym znalazła się Telewizja (TV). Skorzystać możemy z programów internetowych oferowanych przez Katrina.TV, jednak wymagają one dokupienia odpowiedniego abonamentu oraz podania loginu i hasła. Pokusić możemy się też o wyszukanie kanałów IPTV, ale odpowiedni efekt osiągniemy tylko gdy dostawca usług internetowych oferuje taką funkcjonalność.

Drugą z możliwości jest wykorzystanie wspomnianego już wcześniej tunera DVB-Terrestrial. Akcesoria tego typu są opcjonalne, ale w niedalekiej przyszłości tunery MPEG-4 będą w Polsce konieczne do oglądania kanałów cyfrowej telewizji naziemnej. W testowanym zestawie znalazł się dedykowany tuner Dune HD Digital TV Stick, podłączany przez USB i wyposażony w małą składaną antenę na długim kablu. Samo akcesorium zostało natychmiast rozpoznane przez system, przez co mogliśmy przystąpić do skanowania częstotliwości w poszukiwaniu kanałów.

Skanowanie może przebiegać na dwa sposoby. Pierwszy wymaga podania lokalizacji (w Polsce dostępny był jedynie Rzeszów, Warszawa i Wrocław), natomiast drugi skanuje wszystkie częstotliwości, bez względu na lokalizację.

Niestety w miejscu przeprowadzania testów niniejszy tuner nie był w stanie wyłapać żadnego silnego sygnału, więc nie mogliśmy przetestować jakości jego działania.