Przegląd paneli LCD: 19'' LG Flatron L1952S

Wygląd zewnętrzny

Po niedawnej recenzji monitora L1732P przedstawiamy kolejny model koncernu LG. Opisywany L1952S to nowa propozycja tego producenta, tym razem z dolnej półki cenowej. Zaoszczędzono po części na funkcjonalności, a po części na obudowie, czego efektem jest urządzenie dysponujące dziewiętnastocalową matrycą, które kosztuje zaledwie 1000 złotych.

Obudowa monitora jest dobrze wykonana i dopasowana. Trochę szkoda, że pokryto ją nienajlepiej wyglądającą srebrną farbą, ale cóż, w tej cenie nie można mieć wszystkiego. Tworzywo potrafi czasem skrzypieć, lecz poza tym nie ma się tutaj do czego przyczepić.

Dzięki zastosowaniu wąskiej ramki, w monitorze zdecydowanie wyróżnia się matryca, a obudowa jest tylko dodatkiem - czyli dokładnie tak, jak naszym zdaniem być powinno. Dzięki temu L1952S prezentuje się bardzo ładnie.
Tylna część monitora prezentuje się zaskakująco dobrze - wbudowany zasilacz, choć zwiększa nieco grubość konstrukcji, zajmuje tylko część wysokości obudowy.

Przyciski ukryto w tylnej części na prawym boku zintegrowanego z obudową zasilacza. O pracy urządzenia informuje niewielka, zielona dioda w prawym-dolnym rogu.

Wyposażenie i ergonomia

L1952S po wyjęciu z pudła trzeba zmontować. Najpierw montujemy nogę, a dopiero w niej osadzamy w podstawkę na monitor. Wszystko odbywa się intuicyjnie i bez konieczności użycia śrubokręta.

Okrągła podstawka, chociaż w pełni plastikowa, dobrze spełnia swoją rolę. Trochę gorzej jest z nogą. Nie da się jej podwyższyć ani obrócić, a na dodatek osadzony na niej ekran zachowuje się trochę jak jabłko nabite na cienki patyk. Nie ma obaw o to, że coś się z nim stanie, ale trzyma się nieco mniej stabilnie, niż w innych monitorach. Lekkie szturchnięcie w biurko i już panel kołysze się.

W 1952S jest jedynie wejście analogowe D-Sub oraz gniazdo zasilania. Warto przy tym wspomnieć, że monitor umożliwia wykorzystanie blokady w standardzie Kensington.

Skrytykować musimy przyciski.  Mniejsza już o to, że zostały umieszczone w miejscu trudno dostępnym. Najgorsze jest to, że mimo swoich pokaźnych rozmiarów są bardzo niewygodne. Wciskają się twardo i zbyt głęboko. Do tego wyłącznik (pierwszy od dołu) w żaden sposób nie odróżnia się od reszty, przez co łatwo wcisnąć go przypadkowo.

Poza menu, przyciski pozwalają na aktywację funkcji F-Engine oraz automatyczną synchronizację obrazu z analogowym sygnałem z karty graficznej.