Internet2

Możliwość wciśnięcia odpowiedniego guzika i otrzymania połączenia o przepustowości 10Gbps z biurem znajdującym się na drugim końcu kraju, ponieważ akurat zaszła taka potrzeba, kojarzy nam się raczej z filmami science-fiction. Tymczasem tego rodzaju rozwiązanie jest już od środy oficjalnie dostępne dla instytucji biorących udział w rozwoju eksperymentalnej sieci Internet2.
Podczas tegorocznej jesiennej konferencji, zarządcy sieci podali do wiadomości publicznej, że zakończono właśnie kolejny duży etap modernizacji. Spinająca całe Stany Zjednoczone infrastruktura Internetu2 działa teraz z szybkością 100Gbps i pozwala współpracującym naukowcom przesyłać między sobą duże ilości danych za pomocą krótkotrwałych, konfigurowanych na życzenie połączeń dedykowanych.

Główna sieć oparta jest na protokole IP i łączy ponad 200 uniwersytetów. Poprzez łącza o niższej przepustowości do zasobów Internetu2 mają również dostęp instytucje rządowe oraz firmy należące do różnych gałęzi przemysłu. Każdy segment sieci ma do dyspozycji 10 połączeń 10Gbps, z których każde wykorzystuje światło o innej długości fali, co pozwala osiągnąć łączną przepustowość 100Gbps. To jednak ledwie początek. Zdaniem jednego z przedstawicieli firmy zarządzającej Internetem 2, w przyszłości po każdym łączu będzie można przesyłać dane nawet na 100 różnych długościach fali.

Najbardziej interesującą cechą nowej sieci będzie usługa Dynamic Circuit Network, która ma zostać oddana do użytku naukowców w styczniu 2008 roku. Pozwoli ona ustanawiać na skinienie ręki krótkotrwałe, dedykowane połączenia 10Gbps pomiędzy dwoma komputerami, jeśli zaistnieje konieczność szybkiego przesłania dużej porcji danych. Testowa wersja usługi już działa i została zaprezentowana w środę przez dra Carla Lundstedta z University of Nebraska-Lincoln. Dr Lundstedt skonfigurował połączenie pomiędzy swoją uczelnią a ośrodkiem badawczym Fermilab w mieście Batavia w stanie Illinois, po czym w pięć minut przesłał tam trochę ponad 300 gigabajtów informacji.

Rick Summerhill, dyrektor techniczny Internetu2, jest zdania, że możliwość natychmiastowego uzyskania połączenia o odpowiednich parametrach jest niezwykle ważna w tego rodzaju sieci, i będzie często wykorzystywana. – Mam nadzieję, że w przyszłości naukowcy, nauczyciele akademiccy, artyści itp. będą mogli „włączyć” szerokopasmowe łącze kiedykolwiek i gdziekolwiek będą go potrzebowali, podobnie jak teraz odkręca się kran z wodą albo zapala światło – zwierzył się Summerhill podczas środowej konferencji.

Badacze, którym potrzebne jest bardziej długotrwałe rozwiązanie, mogą skorzystać z WaveCo - innej z usług Internetu2 - i zwyczajnie zamówić dodatkowe połączenie (na innej długości fali) pomiędzy dwiema uczelniami. Za odpowiednią opłatą tego rodzaju dedykowane łącze można otrzymać na tak długo, jak jest potrzebne. Dostępne są warianty od 50Mbps do 10Gbps.

Niestety, skupiając się na rozmowach o badaniach, kolekcjach danych naukowych i przesyłaniu wyników eksperymentów przeprowadzanych w wielkich akceleratorach hadronów, pomija się pewną oczywistą kwestię, a mianowicie – ile czasu zajmuje ściągnięcie czegoś z BitTorrenta za pośrednictwem tej supersieci. Jak wiadomo, studenci + szybki Internet == kłopoty i również Internet2 miał nieco nieprzyjemności z tego powodu. Jeszcze w 2005 roku organizacje RIAA i MPAA wyraziły swoje zaniepokojenie możliwością wykorzystania Internetu2 do przesyłania plików poprzez połączenia peer-to-peer, po czym, by udowodnić, że To Nie ¯arty, wytoczyły sprawy sądowe kilkuset studentom. Napięcie jednak z czasem opadło.
Internet2 połączył się z firmą National LamdaRail, która kilka miesięcy temu zaprezentowała podobne rozwiązanie sieciowe skierowane do pracowników naukowych.