Asus PCE-AC88 - spotykając przyszłość

Współcześni użytkownicy komputerów zaczynają powoli zapominać o tym, że istnieją kable sieciowe. Owszem, stanowią one medium dostarczające Internet do domu / mieszkania, ale dalej, zazwyczaj, ich rola się kończy, udostępniając domownikom zasoby Internetu, za pośrednictwem routera i sieci bezprzewodowych.

W gruncie rzeczy nie ma w tym nic dziwnego. Jest to rozwiązanie niemalże bezkosztowe i na dodatek nie wymaga niszczenia infrastruktury w celu wewnętrznego, czy zewnętrznego położenia okablowania. Kolejną zaletą sieci Wi-Fi jest ich elastyczność. Elastyczność, której nie posiada okablowanie strukturalne. Sieci Wi-Fi nie są ograniczone ilością punktów na dane pomieszczenie, a których ilość – jak pokazuje doświadczenie niejednego admina – z upływem czasu zawsze okazuje się za mała…

Ogólnie rzecz ujmując okablowanie to wady i zalety. Jedną z niewymienionych dotychczas zalet jest prędkość. Połączenia 100Mb/s są już niejako przeżytkiem, zaś standardem są linki gigabitowe. Ale, ale…. Czy to jest taka zaleta?

Przyjrzymy się dzisiaj karcie PCE-AC88 będącej topowym modelem firmy ASUS. Posiada ona deklarowaną, sumaryczną prędkość AC3100, a więc na dzień dzisiejszy jest urządzeniem wyznaczającym kierunki rozwoju sieci Wi-Fi. Ale co oznacza to „AC3100” i dlaczego wspominam o niej w kontekście połączeń gigabitowych? O tym kilka linijek niżej.

Niektóre osoby patrząc na powyższe zdjęcie mogą pomyśleć – „Przecież to Asus PCE-AC68”… I rzeczywiście. Podobieństwo w wyglądzie jest zaskakujące. Karty wydają się współdzielić m.in. krwistoczerwony radiator, jakże świadczący o agresywności i mocy całego układu. Skojarzenia z Ferrari są tu jak najbardziej na miejscu. Zewnętrzny montaż na anteny też nie będzie zaskoczeniem dla posiadaczy wcześniejszego modelu. W zasadzie to rozróżnić je można tylko po tym, że PCE-AC68 ma trzy anteny, a testowany model cztery.

Czym jeszcze Asus PCE-AC88 może zaskoczyć?

Zacznijmy więc od tego co nabywca (a może lepiej napisać „szczęśliwy nabywca”?) otrzyma po dokonaniu zakupu.

Karta dostarczana jest w całkiem gabarytowym opakowaniu na którym widnieje spora liczba informacji przekazywanych zarówno tekstem, jak i obrazkami. Wśród nich można odnaleźć m.in., że karta jest 14 szybsza niż adapter obsługujący standard 802.11N klasy 150 i posiada 4 anteny nadawczo – odbiorcze. Jednocześnie informacja o wydajności karty prezentowana jest przez zwrot „PCE-AC88 Dual-Band AC3100” z którego wnioskować należy, że sumaryczna prędkość powinna wynieść właśnie 3100 Mb/s. Skąd taka wartość?

Przede wszystkim jest to suma na którą składają się 2 radia: 5GHz i 2,4GHz. Ale nawet to nie powinno skutkować takimi wartościami. Otóż tutaj dochodzimy do sedna, jakim jest zastosowanie 4 anten nadawczo – odbiorczych w połączeniu z kwadraturową modulacją amplitudowo – fazową w wersji 1024 vs 256 w specyfikacji standardu bezprzewodowego (tylko nie piszcie w komentarzach, że nie wiecie o co chodzi:)). Jak określa to producent, jest to wersja Nitro modulacji. Według Wikipedii powinno to przynieść efektywność rzędu 25% w stosunku do czystego standardu AC, zaś wg liczb bezwzględnych producenta, wynikiem powinno być 2167 Mb/s

Podobna technika została zastosowana w radiu o częstotliwości 2,4 GHz dzięki czemu deklarowana wydajność powinna wynieść 1000 Mb/s. Jak już pobieżnie widać sumaryczna prędkość radia 5 GHz i 2,4 GHz daje właśnie, nadrukowane na pudełku 3100 Mb/s.

No dobrze. Ale czyżbym wyjawił na samym wstępie to, co powinno znaleźć się na końcu? Pozwólcie, że razem z Wami spróbujemy odkryć pozostałe zalety i wady tej karty. Aby tego dokonać, warto zacząć od początku, to jest od tego, co razem z kartą można odnaleźć w opakowaniu, a są to:

• Cztery anteny RSMA,
• Magnetyczna podstawa do anten,
• Instrukcja szybkiego uruchomienia,
• Karta gwarancyjną,
• Niskroprofilowa zaślepka,
• Płytę z oprogramowaniem i sterownikami.

Uwagę w powyższej liście zwraca liczba anten oraz magnetyczna podstawa do ich montażu. Warto wyjaśnić, że magnetyczna podstawa do anten nie oznacza, że tylko przy jej pomocy anteny mogą zostać zamontowane. Można je także przykręcić bezpośrednio do karty zamontowanej w komputerze, chociaż ze względu na ich ilość i długość, wynoszącą 16 cm, może być problem z ustawieniem ich w sposób zamierzony przez użytkownika.

Na poniższym zdjęciu widać kartę zamontowaną w najniższym slocie na płycie głównej, a pomimo tego, i tak anteny zasłaniają praktycznie wszystkie powyższe wyprowadzenia złącz PCI z płyty głównej, w tym karty graficznej. Można oczywiście anteny rozchylać w zakresie nie powodującym ich bezpośrednie zachodzenie na siebie, ale nie byłoby to zbyt szczęśliwym rozwiązaniem.

Poza tym, sam producent nie zaleca montażu anten w ten sposób, ale poprzez magnetyczny montaż z kablem o długości 100 cm. Dzięki niemu anteny mogą być rozłożone względem siebie pokrywając maksymalnie szeroki obszar powierzchni, jak też ich pionowe ustawienie może być wyregulowane pozwalając na odchylenie od pionu o 45°, co jest wartością sprzyjającą osiąganiu maksymalnej wydajności i zmniejszeniu interferencji.

Magnes podstawy jest na tyle silny, że całość może zostać zamontowana nie tylko na powierzchni poziomej (np. biurko), ale też na bocznej ścianie obudowy komputera.

Zarówno stojak, kable antenowe, jak i same anteny wykonane zostały z materiałów dobrej jakości. Wyeksponowanie ich w widocznym miejscu nie będzie „raziło po oczach”.

Na kolejnej stronie sprawdzimy w praktyce możliwości karty ASUSa.