HSA - teraźniejszość i przyszłość

W specyfikacji HSA często wspomina się o "inteligentnym" kierowaniu obliczeń do układu, który poradzi sobie najszybciej z danym zadaniem. Wiadomo, że z niektórymi obliczeniami znacznie lepiej poradzi sobie CPU (niewiele wyspecjalizowanych jednostek), a z innymi GPU (wiele prostych jednostek obliczeniowych). Dzięki temu możliwe jest równoczesne zwiększenie wydajności i zmniejszenie poboru energii.

Omówiono również korzyści płynące ze współpracy CPU i GPU na przykładzie silnika fizycznego w grach. Zwrócono uwagę, że obecne algorytmy fizyczne wykorzystujące akcelerację GPU wykorzystywane są wyłącznie w efektach, a nie mają żadnego wpływu na samą rozgrywkę. Dzięki HSA silnik fizyczny będzie mógł kierować obliczenia równocześnie do CPU i GPU operując na tej samej przestrzeni adresowej. Nie trzeba będzie przenosić danych, ale obliczenia do danej jednostki. Każdy układ będzie zajmował się takimi obliczeniami, które będzie mógł wykonać najszybciej.

Na zakończeniu konferencji omówiono problematykę długości programu względem jego wydajności. Jak widać na poniższym slajdzie, zastosowanie OpenCL może skutkować znacznym zwiększeniem wydajności, jednak kosztem długości programu. Inaczej mówiąc programowanie staje się bardziej skomplikowane i czasochłonne. Specyfikacja  HSA ma doprowadzić do sytuacji, gdy stworzenie oprogramowania wykorzystującego możliwości wszystkich zasobów systemu (CPU + GPU) będzie szybkie i proste, przy potężnym wzroście wydajności.

Tendencja do wykorzystywania obliczeń różnych rodzajów układów może tylko cieszyć. Dzięki architekturze hUMA (zunifikowana pamięć), w której CPU i GPU posiadają równorzędny dostęp do tej samej przestrzeni adresowej, HSA ma zrewolucjonizować działanie układów wyposażonych w różne jednostki obliczeniowe. Plany są ambitne, a prace postępują pełną parą. Pozostaje nam czekać na dalsze szczegóły oraz pierwsze układy wykorzystujące architekturę HSA.