VirtualBox

Oprogramowanie dostępne jest w wersji pełnej i Open Source (OSE). W tej drugiej ze względów  licencyjnych brak np. obsługi USB, jest ona natomiast dostępna standardowo w Ubuntu, w Centrum Oprogramowania Ubuntu, co jest zgodne z zasadami tworzenia tej dystrybucji. W celu jej instalacji uruchamiamy Centrum, w  nim w polu wyszukiwania wpisujemy "virtualbox" i  naciskamy Enter.

Wybieramy VirtualBox OSE i klikamy przycisk Zainstaluj. Możemy zostać wtedy poproszeni o wpisanie hasła administratora.

Po pobrana aplikacja zostanie zainstalowana, w menu systemowym w Akcesoria zobaczymy wtedy ikonkę VirtualBox OSE.

Poniżej widać ekran główny programu - na liście widać stworzone maszyny, informację o ich ustawieniach (zakładka Szczegóły), zapisane przez nas ich stany w danym momencie (np. z załadowanymi konkretnymi aplikacjami - zakładka Migawki) oraz podany przez nas opis (zakładka Opis). W menu głównym czy też menu dostępnym pod prawym klawiszem myszy mamy dostępne okno z ustawieniami.

W celu stworzenia nowej maszyny należy kliknąć przycisk Nowa - zostanie wtedy uruchomiony kreator jak na obrazku poniżej.

Klikamy przycisk Dalej, na kolejnym ekranie wpisujemy nazwę naszej maszyny i wybieramy system operacyjny, który będziemy chcieli tam zainstalować.

Po naciśnięciu Dalej wskazujemy wielkość pamięci RAM przydzielonej symulowanej maszynie.

Następnie w kreatorze możemy stworzyć nowy dysk (zostanie otwarty opisany dalej kreator) albo wybrać jeden z  istniejących (wtedy zobaczymy przedstawiony niżej menedżer dysków).

Kolejny krok związany jest z  potwierdzeniem parametrów maszyny.

VirtualBox ma łatwe w użyciu okno do wyboru plików z dyskami twardymi, obrazami płyt albo dyskietek. Kliknięcie przycisku Dodaj pozwala wybrać odpowiedni zbiór, natomiast Nowy otwiera odpowiedni kreator. Obsługiwane są tutaj formaty VMDK firmy VmWare (używamy m.in. przez opisywanego dalej VmWare Playera), VHD promowany m.in. przez Microsoft, własny VDI oraz Parallers znany z  komercyjnych produktów firmy o tej nazwie.

Po otwarciu kreatora do tworzenia nowego dysku zobaczymy ekran jak na rysunku. Klikamy Dalej.

Wybieramy teraz typ dysku - podajemy, czy jego wielkość na fizycznym nośniku ma od razu odpowiadać zadeklarowanej przez nas czy też ma być możliwie mała (rosnąć w miarę potrzeb maksymalnie do podanej wielkości).

Kolejny krok to wskazanie wielkości dysku.

Na końcu potwierdzamy wybrane wcześniej ustawienia.

Po wejściu w opcję ustawień maszyny wirtualnej możemy zobaczyć bardziej rozbudowane opcje, wybrana ich część została pokazana niżej. I tak Włącz obsługę VT-x/AMD-V uaktywnia obsługę wsparcia sprzętowego.

Opcja Włącz akcelerację 3D pozwoli symulowanemu systemowi na przyspieszenie grafiki 3D.

Z kolei uzyskanie takiego dostępu do sieci jak w systemie gospodarza umożliwi ustawienie Mostkowana karta sieciowa (bridged). Nawiasem mówiąc - w Windows (jako systemie gospodarza) dodawana jest jedna karta sieciowa i możemy ją wyłączyć o ile korzystamy tylko z  ustawienia mostkowanego.