Prezentacja wszystkich zakamarków OSD
Przycisk do sterowania OSD posiada dwa skróty – ustawienia jasności oraz głośności poprzez odpowiednie skierowanie joysticka w lewo/prawo lub przód/tył.
Samo wciśnięcie przycisku wywołuje menu szybkiego wyboru. Tutaj możemy przełączyć jednym kliknięciem źródło pomiędzy dwoma wejściami albo wyłączyć monitor. Poza przejściem do pełnego menu mamy też możliwość aktywowania szybkiego wyboru profili.
Profile do wyboru są cztery, co jest o tyle specyficzne, że w głównym menu do wyboru są jeszcze kolejne dwa. Po wybraniu danego profilu wszystkie wprowadzone zmiany są w nim zapisywane, zatem łatwo można sobie utworzyć osobny profil do oglądania filmów, pracy z tekstem i oczywiście do grania (z osobnymi ustawieniami jasności, gammy czy nawet dodatkowo wyświetlonym celownikiem na środku ekranu).
LG nie posiada funkcji wyświetlania na bieżąco wartości odświeżania jaką zwykle można znaleźć w gamingowych monitorach
Tutaj już też widzimy informacje o najważniejszych ustawieniach monitora, tj. funkcji G-Sync, Overclock, HDR oraz czasie reakcji pikseli, a także wartości odświeżania – niestety ta ostatnia nie jest aktualizowana na bieżąco, ale faktycznie możemy tam sprawdzić poprawność działania G-Sync. W menu głównym te informacje również są wyświetlone. Pierwsze, co możemy w pełnym menu zmienić, to profil – fabrycznie profile są ustawione w sposób sugerowany przez producenta - w zależności od typu użytkowania.
Następnie możemy włączyć lub wyłączyć funkcję Overclock – szczerze powiedziawszy nie zauważyliśmy żadnej różnicy w działaniu monitora po jej włączeniu, poza oczywiście pojawieniem się opcji 160 i 175 Hz w ustawieniach systemowych.
Dalej możemy regulować poziom widoczności w czerni – jeżeli macie grę lub film, który jest wyjątkowo ciemny, to można rozważyć użycie tej funkcji, jednak na co dzień raczej nie polecamy jej aktywowania.
Czas odpowiedzi to nic innego, jak prędkość z jaką piksele reagują – możemy zostawić ją przy ustawieniach nominalnych lub nieco przyspieszyć – tu od razu zwrócimy uwagę, że tryb najszybszy prowadzi do powstawania bardzo widocznych artefaktów za ruszającymi się obiektami. Zatem polecamy pozostać przy ustawieniu „Fast”, w którym (jak przekonacie się w zakładce dotyczącej testów) można powiedzieć, że efekt smużenia nie występuje.
Cross Hair – ta funkcja pozwala nanieść celownik na wyświetlany obraz, dokładnie na środku ekranu. Nigdy do końca tej funkcji nie rozumieliśmy, zwłaszcza że wiele gier tak naprawdę nie ma idealnie w centrum obrazu „strefy rażenia”. Ale należy odnotować, że o tej funkcji producent nie zapomniał.
Ostatecznie możemy zresetować powyższe ustawienia w naszym profilu do fabrycznych.
Menu regulacji obrazu rozpoczyna panel do zmiany jasności oraz kontrastu – zastanawia fabryczne ustawienie tych parametrów całkiem wysoko - kolejno 75 i 70 w skali do 100.
W ustawieniach Gammy mamy do wyboru trzy jej wartości: 2.05, 2.25, 2.45 i fabrycznie wybrany jest wariant drugi.
Zmiana temperatury kolorów zakłada wybór jednego z trzech predefiniowanych profili lub ręczną regulację każdej ze składowych barw. Predefiniowane ustawienia odpowiadają kolejno temperaturom białego światła: 6900K, 7950K, 9750K – jak widać już ustawienie „Ciepłe” jest zdecydowanie zimną barwą, a ostatni z presetów jest wręcz niebieski :)
Jeżeli w poprzednim menu wybraliśmy ustawienia własne, to możemy tutaj wyregulować każdą ze składowych barw z osobna. Ten preset domyślnie jest nieco ubogi w czerwoną składową.
Ostatnią pozycją w ustawieniach obrazu jest regulacja szybkości działania podświetlenia strefowego lub przełączenie się na statyczne podświetlenie. Nie zauważyliśmy większej różnicy pomiędzy dwoma górnymi ustawieniami – oba są jednak wyraźnie szybsze od „normalnego” ustawienia. Wyłączenie tej funkcji sprawia, że z pewnością nie osiągniemy obiecywanych 0,1 cd luminancji czerni.
Oczywiście te ustawienia w ramach aktywnego profilu też możemy przywrócić do fabrycznych. Przyznamy, że podoba nam się takie obszarowe resetowanie ustawień – przynajmniej z punktu widzenia testera monitorów :)
Menu okraszone nazwą Źródła żadnych niespodzianek nie skrywa. Jest równie skromne, co faktyczna ilość wejść w testowanym monitorze.
Możemy natomiast narzucić proporcję wyświetlanego obrazu – jest to przydatne, jeżeli akurat nie mamy źródła zdolnego do wyświetlenia obrazu w formacie 21:9, a nie chcemy, aby był on sztucznie rozciągnięty – w takiej sytuacji możemy aktywować czarne pasy po bokach obrazu źródłowego.
Ostatnia funkcja pozwala na przełączanie źródła na świeżo podpięte.
Ostatecznie mamy jeszcze ustawienia ogólne. Tutaj do wyboru jest język OSD (jak widać, naszego w momencie testów brak). Mamy też możliwość wcześniej wspomnianego wyłączenia podświetlenia przycisku sterowania, a także możemy zdecydować, czy po wyłączeniu komputera pierścień LED nadal ma się świecić, czy też wyłączyć się razem z monitorem.
Dalej jeszcze możemy zdecydować o czasie automatycznego wyłączenia monitora – niestety nie dotyczy to czasu bezczynności, a po prostu… czasu od jego aktywowania – po jego upływie wyświetli się komunikat o wyłączeniu monitora, jeżeli nie wciśniemy przycisku w ciągu 20 sekund. Jest tu też możliwość dezaktywacji głębokiego uśpienia – kosztem dodatkowego poboru może 1 W energii możemy sprawić, że monitor błyskawicznie będzie się wybudzać – raczej warto, zwłaszcza jeżeli korzystamy z kliku monitorów, gdyż głębokie uśpienie sprawia, że Windows przestaje wykrywać monitor i przerzuca wszystkie otwarte okna na drugi podpięty wyświetlacz.
Na koniec mamy jeszcze podsumowanie informacji o aktualnym trybie pracy monitora oraz opcję przywrócenia globalnie ustawień fabrycznych.
Aplikacje do sterowania monitorem
Producent przewidział dla tego modelu dwie osobne aplikacje – jedna to dobrze znany OnScreen Control – pozwala on na zmianę wyżej opisanych ustawień z poziomu systemu operacyjnego (Windows lub MacOS). Co prawda nie mamy tu dostępu do wszystkich parametrów, ale te najbardziej istotne w codziennym użytkowaniu można regulować.
Aplikacja to pozwala również przypisać profile do aplikacji, tak aby uruchomienie danego programu/gry automatycznie aktywowało dany profil do niej przez nas przystosowany. Dużo jednak ciekawiej prezentuje się aplikacja do sterowania i synchronizacji pierścienia LED. UltraGear Control Center, bo o niej mowa, jest dostępna tylko dla monitorów z serii UltraGear i dosłownie w czasie pisania tego artykułu została upubliczniona.
W aplikacji nie tylko możemy dużo szerzej regulować statyczne oraz dynamiczne podświetlenie z tyłu monitora, ale przede wszystkim mamy dostęp do aktywowania wspomnianej synchronizacji zwanej Sphere Lighting 2.0. Efekt jest taki, że podświetlenie niejako przedłuża to, co widzimy na krawędziach ekranu poza jego obszar podświetlając przestrzeń za monitorem kolorem identycznym, jak ten wyświetlany w tym miejscu na ekranie. Alternatywnym trybem jest synchronizacja z dżwiękiem, co poza oczywistym aspektem wizualizacji rytmu w słuchanej muzyce, potrafi też dobrze podbić immersję np. podczas strzelania.
Musimy przyznać, że działa to wyśmienicie i zdecydowanie pogłębia imersję w grach oraz filmach (choć rozprasza przy pracy z tekstem lub przeglądaniu zwyczajnie Internetu). Moc zastosowanych LEDów sprawia, że nie jest to tylko puste hasło reklamowe – ten efekt naprawdę widać!
Tymczasem zapraszamy na kolejną stronę, gdzie przedstawimy dokładne wyniki przeprowadzonych testów.
