LG 55SJ810V - test

LG 55SJ810 jest telewizorem 4K z płaskim wyświetlaczem o przekątnej 55 cali i rozdzielczości 3840 x 2160 pikseli.

W LG 55SJ810 zastosowano wyświetlacz LCD typu IPS pochodzący od firmy LG Display (spółka siostrzana LG Electronics). Subpiksele mają niekonwencjonalną strukturę RGBW, tzn. że obok tradycyjnych czerwonych, zielonych i niebieskich subpikseli występują również subpiksele świecące światłem białym.

Najważniejsze cechy:

Wynik testu:

Kwestie szczegółowe

Opóźnienie sygnału (input lag)

W trybie "Gra", na sygnale 1080/60p, opóźnienie sygnału wyniosło 14,9 ms. To doprawdy rewelacyjny wynik – jeden z najniższych w historii i na pewno najniższy w klasie telewizorów 55-calowych. Brawo!

Szeroka paleta barw

LG 55SJ810 jest w stanie odwzorować szeroką paletę barw. Do tego celu wykorzystano diody LED pokryte specjalnym luminoforem, a nie kropki kwantowe, co może niektórym potencjalnym klientom sugerować nazwa „Nano Cell”. Osiągnięto pokrycie przestrzeni DCI w około 76%, co jest niezłym wynikiem - niemal identycznym jak w telewizorach Samsung z serii MU7002. Pomimo tego, tacy rywale jak Sony z serii XE90, czy Panasoniki EX780 mogą pochwalić się wyższym procentowo pokryciem przestrzeni DCI.

Warto wspomnieć, że istnieje kilka metod pomiaru pokrycia przestrzeni DCI. Wybrana przeze mnie metoda wykorzystująca CIE1931xy daje niższe wyniki niż ta oparta na CIE1976uv. Z kolei producenci podają pokrycie wg tej drugiej metody, bowiem daje ona większą wartość procentową pokrycia. Pomimo tego, zdaniem wielu specjalistów, metoda oparta o CIE1931xy jest bardziej miarodajna.

Charakterystyka jasności w trybie HDR

Charakterystyka jasności (czerwona krzywa) nie była zgodna z normą (niebieska krzywa): w zakresie ciemnych szarości (5-10%) była zbyt ciemna (co skutkowało utratą części ciemnych detali), a w zakresie (30-60%) – nieco zbyt jasna.

kliknij zdjęcie aby powiększyć

Choć odstępstwo nie jest duże, wygląda to na świadomą manipulację ze strony inżynierów ‒ obniżenie jasności w dolnej części skali szarości i podwyższenie w pozostałej ma zapewne na celu poprawę subiektywnie postrzeganego kontrastu, którego wyświetlaczom IPS po prostu z natury brakuje.

Gradacja jasnych detali w trybie HDR

Nie pomoże nominalnie wyższa jasność w trybie HDR, jeśli telewizor nie jest w stanie pokazać szczegółów w światłach (jasnych partiach obrazu). Niestety, 55SJ810 ma z tym kłopoty: w najgorzej odwzorowanym kanale czerwonym szczegóły widać tylko w zakresie pomiędzy 400 a 1000 nitów (bliżej 400). Z kolei na innej planszy widać, że telewizor jest w stanie pokazać tylko drugą obwódkę centralnego kwadratu, co odpowiada poziomowi 400 nitów.

Jeśli obniżymy kontrast, aby pokazać wszystkie detale aż do 1000 cd/m^2, to jasność maksymalna na planszy 5% spadnie do 476 cd/m^2. Inni rywale są w stanie pokazać (w ustawieniach fabrycznych) detale aż do 1000 nitów, co widać na zdjęciu poniżej.

Jak widać, telewizor konkurencji (Panasonic 58EX780) jest w stanie pokazać trzecią wewnętrzną obwódkę centralnego kwadratu, która odpowiada poziomowi 1000 nitów. LG 55SJ810 też to potrafi – jeżeli obniżymy kontrast, widać będzie detale na poziomie 1000 nitów, ale jasność w trybie HDR na planszy pomiarowej spadnie do 476 cd/m^2.

Działanie układu lokalnego wygaszania

Wyświetlacz typu IPS nie zapewnia wysokiego współczynnika kontrastu, w związku z czym inżynierowie LG zastosowali znany w wcześniejszych modeli układ wygaszania diod LED. Stosowana jest metoda wygaszania/rozświetlania za pomocą pionowych pasów. Na zdjęciach poniżej widać porównanie wyposażonego w matrycę IPS telewizora LG 55SJ810 (z prawej) z wyposażonym w matrycę VA japońskim rywalem (z lewej).

kliknij zdjęcie aby powiększyć

Jak widać, 55SJ810 jest w stanie zapewnić porównywalną do rywala czerń, ale tylko w miejscach przy pionowych krawędziach ekranu (tam gdzie nie ma nic do wyświetlenia). Jeżeli zaś wyświetlimy trudniejszy obraz testowy, np. statek kosmiczny na tle gwiazd, układ wygaszania w LG nie jest w stanie nic poradzić, bowiem musi jasne obiekty są na całym ekranie.

kliknij zdjęcie aby powiększyć

Więcej informacji o działaniu układu lokalnego wygaszania w bardziej skomplikowanych scenach znajdziecie w poniższym filmie.

Rozdzielczość szczegółów na sygnale 4K

Na koniec dochodzimy do zasadniczej kwestii: czy i w jakim stopniu nowa matryca LCD typu RGBW (potocznie „pseudo 4K”) różni się od konwencjonalnej RGB (tzw. pełne 4K)? Odpowiedź na to pytanie będzie zależeć od tego w jakiej odległości od telewizora siedzimy i … co oglądamy.

Wydaje się, że inżynierowie LG poprawili i dopracowali algorytmy sterujące subpikselami RGBW, w związku z czym zaryzykowałbym stwierdzenie, że dziewięćdziesiąt kilka procent osób nie będzie w stanie od razu zauważyć różnicy pomiędzy matrycą RGBW, a RGB. Miałem możliwość porównania LG 55SJ810 (matryca RGBW) z Panasonikiem 58EX780 (matryca RGB) i muszę przyznać, że jeśli siądziemy w odległości trzech lub więcej metrów przed tymi ekranami, to różnic w szczegółowości obrazu nie będzie widać. Z kolei z bliższej odległości (ok. 1,5-2 m), na materiałach zawierających bardzo drobne detale (np. piaszczysto-kamienista plaża), szczegóły na 55SJ810 zaczynają się lekko (powtarzam: lekko) rozmywać.

Z kolei jeśli włączymy specjalne plansze testowe różnice będą jeszcze łatwiejsze do zauważenia. W teście ruchomych 8- i 10-bitowych gradientów (Spears&Munsil) LG nie pokazał gładkich przejść tonalnych nie tylko na sygnale 10-bitowym, lecz nawet na 8-bitowym (!). Bez wysiłku można było dostrzec brak ciągłości (granice) pomiędzy poszczególnymi odcieniami szarości (coś w rodzaju posteryzacji), czego dowodem jest poniższe zdjęcie i film.

Z kolei rywal z konwencjonalną matrycą LCD RGB (Panasonic 58EX780) pokazał gładkie przejścia, bez wyraźnych granic i to na wszystkich rodzajach sygnału (8 i 10 bit.). W związku z tym, czy widoczne w 55SJ810V niepożądane kontury są „zasługą” matrycy RGBW, czy też raczej przeciętnego toru wizji? Stawiam na to pierwsze, bowiem LG 55SJ810 jest w stanie przyjąć 10-bitowy sygnał 4K. A co z nim dalej robi, to już inna kwestia.

Największe różnice widać oczywiście gdy siądziemy z nosem w ekran lub użyjemy szkła powiększającego lub mikroskopu. Nie chciałbym się powtarzać, w związku z czym po szczegółowy opis różnic pomiędzy kontrowersyjnymi panelami RGBW (jak w testowanym 55SJ810), a tradycyjnymi wyświetlaczami RGB odsyłam do wcześniejszego artykułu.

Podsumowanie

Zalety:

• rewelacyjnie niski input lag w trybie SDR (14,9 ms),
• odwzorowanie barw ustawieniach fabrycznych lepsze niż w ubiegłorocznych modelach LCD z matrycami RGBW (np. 55UH668),
• bardzo dobre odwzorowanie barw pod kątem (matryca IPS),
• szeroka paleta barw (ale zobacz poniżej),
• więcej niż dobra rozdzielczość obrazów ruchomych (matryca 120Hz, ale zobacz poniżej),
• wielostopniowa regulacja płynności obrazów ruchomych (ale zobacz poniżej),
• bardzo duża liczba odtwarzanych formatów wideo z USB,
• odtwarzanie plików wideo 4K o rozdzielczości pionowej większej niż 2160 linii, czego nie potrafią np. telewizory Samsunga,
• szybki i stabilny system operacyjny webOS (jeden z dwóch najlepszych na rynku),
• dobra współpraca z serwerem multimediów,
• znakomita obsługa słuchawek Bluetooth,
• ergonomiczny pilot,
• nowoczesny wygląd,
• dobre materiały i wykończenie.

Wady:

• nadal nieco gorsze odwzorowanie detali i przejść tonalnych niż w telewizorach z typowymi wyświetlaczami RGB (choć widać postęp w stosunku do modeli z roku 2016),
• niewyłączalna manipulacja jasnością obrazu – bezlitosne wygaszanie całej ramki obrazu (ang. frame dimming) nawet przy wyłączonej opcji „lok.przyciemn.LED”,
• lokalne wygaszanie realizowane w sposób bardzo zgrubny w postaci pionowych pasów, co przekłamuje i zaburza oryginalne intencje twórców dzieła filmowego,
• jasna czerń i niski kontrast (typowe dla paneli IPS),
• niewłaściwa (tj. zbyt jasna) charakterystyka jasności w trybie SDR,
• niewłaściwa (tj. zmanipulowana) charakterystyka jasności w trybie HDR,
• niska rozdzielczość jasnych detali w trybie HDR,
• zmienna ostrość obrazów ruchomych na niektórych planszach testowych,
• okresowe, trwające ułamek sekundy zaburzenia płynności obrazów ruchomych (najczęściej przy odtwarzaniu całkowicie nowego, tj. niezbuforowanego, materiału),
• brak poprawnej reprodukcji niektórych 8-bitowych gradientów, choć telewizor jest teoretycznie w stanie zaakceptować nawet 12-bitowy sygnał,
• opcje kalibracji kolorów (CMS) w praktyce nie działają zbyt dobrze,
• niektórzy rywale z tej samej półki cenowej mają większy stopień pokrycia przestrzeni DCI,
• przesadnie duża liczba trybów obrazu może sprawić problemy początkującym i mniej zaawansowanym użytkownikom,
• od kilku lat nieprzetłumaczone pozycje w polskim menu („de-judder”, „de-blur” i inne „kwiatki”),
• rażące błędy w tłumaczeniu niektórych pozycji menu (np. „wyczyść” w opcjach układu TruMotion),
• stosunek jakości obrazu do ceny mniej atrakcyjny niż u rywali.

Werdykt

Nie ulega wątpliwości, że inżynierowie LG poprawili i dopracowali telewizory LCD z matrycami RGBW, które pod względem odwzorowania barw mniej odbiegają od wzorca niż modele ubiegłoroczne (jak np. 55UH668). Poprawiono także algorytmy sterujące adresowaniem subpikseli RGBW (ang. subpixel rendering), co miało pewien pozytywny wpływ na reprodukcję szczegółów. To wszystko cieszy, choć nie ulega wątpliwości, że w pozostałych kwestiach, jak np. jasności czerni oraz współczynnika kontrastu ANSI, zmian na lepsze po prostu nie ma.

Wydaje się, że, kto jak kto, ale modelem 55SJ810 mogą zainteresować się raczej tylko zagorzali zwolennicy systemu webOS oraz matryc IPS. To połączenie gwarantuje bardziej tolerancyjnym lub mniej wymagającym użytkownikom przyzwoitą jakość obrazu głównie podczas oglądania w dzień lub w średnio jasnych pomieszczeniach, w szczególności pod kątem inny niż na wprost ekranu. Inną grupą użytkowników, którzy mogą interesować się modelem 55SJ810 są pecetowi i konsolowi gracze, których z pewnością skusi matryca 120Hz oraz najniższy na rynku input lag. Z kolei wymagający kinomaniacy, wideofile, puryści, miłośnicy filmów (zwłaszcza 4K HDR) oraz wszelkiego rodzaju nocne marki, powinni raczej zainteresować się gamą telewizorów OLED tego samego producenta lub telewizorami konkurencji wyposażonymi w wysokokontrastowe wyświetlacze LCD typu VA.

Na koniec jeszcze jedna refleksja. Po raz pierwszy w swojej historii firma LG umieściła telewizor z wyświetlaczem LCD RGBW w najwyższej serii Super UHD. Przypomnijmy, że w ubiegłym roku wśród telewizorów Super UHD LG były tylko i wyłącznie modele z tradycyjnymi panelami RGB, a telewizory z matrycami RGBW (potocznie zwanymi „prawie 4K”) zdominowały serie pozbawione przymiotnika „Super”. Czy zatem parametry techniczne modelu 55SJ810 potwierdzają słuszność zakwalifikowania go przez producenta do gamy „Super UHD”? Mam nadzieję, że lektura mojej recenzji dostarczyła Wam, Drodzy Czytelnicy, wystarczających informacji i danych do tego, aby wyrobić sobie na ten temat własne zdanie i bez trudu odpowiedzieć na powyższe pytanie.

70% 3,5/5