Narzędzia wspomagające tworzenie gniazd formujących w programie Siemens NX Mold Wizard

Siemens NX Mold Wizard jest specjalistyczną aplikacją służącą do konstruowania form, w tym form wtryskowych, odlewniczych, ciśnieniowe itd. Po wykonaniu czynności związanych analizą wyrobu można przejść do projektowania gniazd formujących. Szereg dostępnych w pakiecie narzędzi pozwala na szybkie wygenerowanie powierzchni podziału, a dzięki niej stempla i matrycy.

autor: Marcin Antosiewicz

W artykule poświęconym projektowaniu form wtryskowych w NX Mold Wizard, a ściślej poleceniom i narzędziom do analizy technologicznej wyrobu, przedstawiliśmy w jaki sposób sprawdzić, czy zaprojektowany przez nas detal ma poprawne kształty, pochylenia, grubość czy tolerancje. Przeprowadzona została też analiza wtrysku, która pozwala na ustalenie optymalnego miejsca (lub kilku miejsc) wtrysku. Teraz można przystąpić do projektowania gniazd formujących.   

Start projektu

Rozpoczynając pracę z modelem postępujemy zgodnie z kolejnością ikon ułożonych na pasku Mold Wizard. Na początku określamy przedrostek, który dodawany do każdej nazwy części wczytanego szablonu (patrz: punkt „a” na ilustracji 1), a następnie skurcz (patrz: punkt „b” na ilustracji 1). Przedrostek zapobiega zdublowaniu nazwy, która mogła być wykorzystana w innym projekcie i pozwala przyporządkować odpowiedni numer formy.

Do środowiska NX zostaje wczytane drzewo złożenia ze strukturą, która zapobiega generowaniu błędów popełnianych przy ręcznym jego tworzeniu.

Pozycjonowanie detalu

Mając wczytaną strukturę należy spozycjonować model. Można to wykonać na kilka sposobów. W pierwszej kolejności należy ustawić wyrób na środku układu współrzędnych. Ważne jest, że przemieszczana jest część, a nie układ współrzędnych. Program automatycznie wyznacza gabaryt modelu i na przecięciu przekątnych sześcianu ustawia układ.

W kolejnym kroku, za pomocą dynamicznego układu lub poprzez wskazanie ścianki, zostaje ustawiona wysokość, na której będzie znajdował się podział. Podczas wskazywania ścianki użytkownik może zablokować przemieszczenie na kierunku X i Y, dzięki czemu tylko położenie podziału zmienia się w kierunku osi Z.

Definiowanie półfabrykatu pod wkłady (gniazda) formujące

Przed przystąpieniem do tworzenia powierzchni podziału należy określić bryłę, na podstawie której program wykona stempel i matrycę. Występują dwa sposoby definiowania wkładu. Po wybraniu polecenia program domyślnie oblicza gabaryt i proponuje wielkość półfabrykatu (sposób wykorzystywany, gdy wkłady będą sumowane z płytami w celu wykonania stempla i matrycy z monolitu.

Drugi sposób to zdefiniowanie bryły na podstawie parametrów ustawianych w graficznym interfejsie. Dodatkowo wyświetlane jest okno z legendą określającą parametry do zmiany. Użytkownik, wykorzystując ten sposób tworzenia, uzyskuje dwie bryły (TRUE, FALSE). Pierwsza z nich stanowi rzeczywistą część wkładu, natomiast druga to bryła odejmowana od płyt, zawierająca niezbędne wyluzowania na kołnierzach i promieniach.

Utworzony półfabrykat jest automatycznie kopiowany do pliku ze stemplem, matrycą i podziałem. Każda zmiana wykonywana na półfabrykacie jest przenoszona na stempel i matrycę.