Nadszedł czas na pierwsze uruchomienie PSP. Zaraz po włączeniu naszym oczom ukazuje się ekran powitalny, po którym szybko konfigurujemy ustawienia użytkownika.
Trzeba wspomnieć, że zastosowany tutaj obrazkowy ekran opcji jest niezwykle czytelny, ale pozbawiony zbędnych fajerwerków. Twórcy konsoli kierowali się bowiem dwiema podstawowymi zasadami - prostota i użyteczność. Inna rzecz, że konsola jest niezwykle prądożerna (średni czas gry na w pełni naładowanej baterii dołączanej do zestawu wynosi ok.5 godzin). Tym samym ograniczenie wodotrysków podczas wybierania opcji miało też na celu zminimalizowanie wydatku energii.
wymienny akumulatorek 1800 mAh
O tym, że zużycie energii to bolączka PSP świadczyć może fakt, że w ustawieniach konsoli wygospodarowano kilka osobnych opcji wspomagających oszczędzanie energii np. wyłączanie ekranu po określonym czasie bezczynności, przechodzenie w stan uśpienia czy nawet oszczędzanie energii podczas korzystania z połączenia bezprzewodowego.
Wybór opcji głównych ograniczony został do podstawowych - gra, film, muzyka, zdjęcia oraz ustawienia konsoli. W zależności od uruchomionego oprogramowania pod każdym z tych obrazków możemy znaleźć dodatkową ikonkę sugerującą, iż na danym nośniku znajdują się określone materiały.
Np: w przypadku gry pod ikonką "Game" pojawia się kolejna ikona tejże gry wraz z krótkim opisem, czasami włącza się też prezentacja filmowa lub zdjęciowa.
Konsola została wyposażona w funkcję dzielenia się grą - "Game Sparing" - co umożliwia bezprzewodową grę wieloosobową przy jednym egzemplarzu gry - jeśli oczywiście dany tytuł na to pozwala.
Jedną z ciekawszych opcji są ustawienia sieci. W tym przypadku mamy do wyboru albo tryb ad hoc stworzony dla łączenia ze sobą konsol poprzez sieć WLAN, albo tryb infrastruktury, którego celem jest podłączenie konsoli do Internetu przez punkt dostępowy (WLAN).
Warto też wiedzieć o systemie kontroli rodzicielskiej, w który wyposażona została konsola PSP. Zastosowany w oprogramowaniu konsoli system umożliwia blokowanie odtwarzania określonych dysków UMD. Działa to na zasadzie porównania poziomu kontroli rodzicielskiej dysku UMD z poziomem ustawionym w systemie. Jeśli poziom ten jest wyższy dla dysku niż dla konsoli, płytka nie da się uruchomić. Zobaczymy czy zda to egzamin w przypadku mających wejść na rynek filmów erotycznych. Wiadomo nie od dziś - potrzeba matką wynalazków ;)
Czas na pokaz możliwości PSP. Korzystamy z dołączonej do zestawu płyty demo, która zawiera 10 filmów prezentujących gry, 5 videoklipów oraz trailer z filmu Spider- Man 2 (wkrótce na UMD). Na pierwszy ogień poszedł zwiastun filmu Spider-Man 2.
Powalające! Jak to wygląda! Film ostry jak żyleta, niesamowite natężenie kolorów, jakość, której nie powstydziłby się dobrej klasy telewizor. A ja to trzymam w dłoni! Niesamowite uczucie.
Po obejrzeniu zwiastuna filmowego przyszła kolej na prezentacje gier. Uruchomiłem odtwarzanie wszystkich i usiadłem wygodnie czekając z niecierpliwością wpatrując się w ekran. To co ujrzałem spowodowało, że mało co nie upuściłem konsoli. Prezentacje zaatakowały tak niesamowitymi efektami graficznymi, dynamiką i rewelacyjną jakością filmów. Tego po prostu nie da się tego opisać słowami. Pomimo, iż w PSP drzemie moc jedynie zbliżona do mocy PS2, to rozmiary konsolki i rewelacyjny wyświetlacz powodują, że grafika wydaje się stać na niemalże tym samym poziomie.
Gdy już znalazłem gacie, które zerwało ze mnie po obejrzeniu prezentacji gier postanowiłem obejrzeć jeszcze wideoklipy znajdujące się na dysku demo. I znów to samo. Porażająca jakość filmów i niesamowita ilość barw. REWELACJA!
Słuchając muzyki przyjrzałem się jeszcze raz konsoli. Moją uwagę zwróciły przyciski odpowiadające za regulację głośności (poziom ustawienia wyświetlany jest wówczas na ekranie) oraz przycisk z nutką. Służy on do regulowania barwy dźwięku i ma predefiniowane 5 różnych ustawień, ale działają one jedynie przy podłączonych słuchawkach. Tylko w nich można odczuć różnice, na głośniczkach nie uświadczymy żadnych tego typu efektów.
Tym samym dochodzimy do jednej z niewielu wad PSP. Są nim właśnie głośniczki i jakość dźwięku jaki z nich się wydobywa. Mimo wielu zachwytów zachodnich recenzentów odnośnie jakości dźwięku generowanego na PSP w tej akurat kwestii nie jest zbyt dobrze. Nie jest może tragicznie, bo dźwięk jest znośny, ale mogłoby być znacznie lepiej. Moim zdaniem dźwięk wydaje się zbyt stłumiony. Porównując go z jakością dźwięku konkurenta - Nintendo DS, konsola Sony zostaje dość mocno w tyle.
