Testowany model wyposażony został w 2 dyski - Seagate Constellation ES2 (ST33000650NS) - do zastosowań profesjonalnych, które co prawda nie znajdują się na liście dysków kompatybilnych z opisywaną macierzą (pełna lista tutaj), lecz w większości przypadków nie skutkuje to żadnymi problemami. Ich instalacja, jak wspomniano wcześniej, nie wymaga użycia żadnych narzędzi. Po zamontowaniu w macierzy, zamknięciu przedniej klapki, umieszczeniu urządzenia w docelowej lokalizacji i podłączeniu wszystkich arterii życiowych (zasilanie i LAN) możemy przystąpić do uruchomienia urządzenia.
Jednostka przy starcie daje o sobie znać rewią światełek i rozkręcaniem wentylatora do słyszalnej prędkości, aby następnie się wyciszyć. Kilka sekund później uruchamiają się dyski, które od swojego startu stanowią najgłośniejszy element urządzenia. To dobrze świadczy o samej macierzy. Domyślnie urządzenie ma zdefiniowany tryb cichy dla wentylatora , który można zmienić na tryb wydajniejszego chłodzenia. W obu trybach urządzenie jest praktycznie bezgłośne.
Sprzętowy etap rozruchu mamy za sobą. Teraz pora przystąpić do konfiguracji samego urządzenia. W tym celu, gdy nie znamy adresu IP jednostki, w przeglądarce wpisujemy http://find.synology.com, aby zaledwie po kilku sekundach, otrzymać ekran przedstawiający posiadaną przez nas macierz, wraz z jej adresem IP, adresem sprzętowym MAC i statusem.
Jeżeli posiadamy wiedzę co do przydzielonego jednostce adresu IP, możemy połączyć się z urządzeniem bezpośrednio, wpisując http://adres_IP_macierzy:5000 lub wyszukać ją w sieci poprzez aplikację Synology Assistant dostępną na systemy Windows, Mac OS i Ubuntu.
Kliknięcie przycisku Połącz przenosi nas do strony powitalnej z informacjami jak poprzednio, jednakże uzupełnionej o wersję systemu DSM.
Na chwilę pisania testu zainstalowana wersja systemu DSM była nieaktualna. Synology zadbało, abyśmy nie stali się ofiarami hakera (w końcu chodzi o nasze prywatne dane), i już w następnym kroku mamy możliwość zaznaczenia, iż chcemy dokonać aktualizacji oprogramowania do najnowszej wersji z Internetu lub dysku twardego.
Dalej podajemy podstawowe dane, jak hasło dla konta admin, nazwę dla macierzy oraz opcję, której pozostawienie w domyślnym ustawieniu wybierze dla nas utworzenie wolumenu typu SHR (Synology Hybrid RAID). W skonfigurowanym urządzeniu tryby RAID możemy zmieniać w menu Zarządzanie przechowywaniem.
Kliknięcie przycisku Zainstaluj teraz spowoduje uruchomienie wykonania wcześniej wybranych procedur i opcji, w tym formatowanie partycji systemowej i aktualizację systemu.
Po wykonaniu powyższych czynności macierz jest gotowa do pracy. Jak można było zauważyć, uruchomienie i konfiguracja nie jest zbyt skomplikowana i nawet początkujący użytkownik powinien sobie z tym poradzić.
Zalogowanie z ustawionymi wcześniej poświadczeniami skutkuje ukazaniem się naszym oczom systemu Disk Station Manager, który – trzeba przyznać – jest przyjemny od strony wizualnej, jak również łatwy w użyciu. Synology postawiło na schemat sprawdzony z większości tradycyjnych systemów operacyjnych, czyli pulpit z ikonami, a nawet widgetami. Na pulpicie można tworzyć skróty do aplikacji oraz minimalizować lub przesuwać otwarte okna. Domyślny zestaw widgetów jest bardzo przydatny, gdyż obejmuje ogólną informację dotyczącą systemu, obciążenie procesora, sieci, zajętość pamięci RAM, jak też ostatnie logi. Gdyby któraś z wymienionych informacji nam nie odpowiadała możemy wymienić wyświetlany widget na poniższy:
- Zaplanowana kopia zapasowa,
- Obecne połączenia,
- Log zmiany plików,
- Przechowywanie,
- Zaplanowane zadania.
System DSM, chociaż jest bardzo efektowny, nie jest końcem możliwości software'owych, które drzemią w opisywanym modelu. Są nimi głównie aplikacje, których firma Synology udostępnia bodajże najwięcej. Wystarczy kliknąć przycisk „Start” w lewym górnym rogu, a następnie Centrum pakietów (lub pobrać dowolne pakiety stąd), aby przekonać się ile funkcji może spełniać tak niewielkie pudełeczko. Zaznaczyć należy, że nie są one jedynymi, które możemy zainstalować. W ustawieniach Centrum Pakietów możemy zdefiniować trzy źródła instalacji oprogramowania:
- kanał oficjalny z przetestowanymi już paczkami,
- kanał oficjalny z paczkami w fazie beta,
- zdefiniowanie własnego kanału źródeł pakietów.
W fazie beta znajduje się następna wersja systemu, oznaczona numerem 5. Oferuje ona m.in. przeprojektowanie środowisko systemu zarządzania macierzą. Po wydaniu oficjalnej wersji będzie można ją zainstalować w DS214Play poprzez Aktualizacje DSM, znajdujące się w Panelu sterowania.
