Corsair Carbide, czyli tańsze obudowy dla entuzjastów

miniRecenzja wyróżniona!

Kalifornijska firma Corsair w ostatnim czasie bardzo prężnie rozwija swoją ofertę produktową, a w szczególności dział obudów komputerowych. Jest on obecnie podzielony na trzy serie: Obsidian, Graphite oraz Carbide.

Corsair Carbide jest to najniższa seria obudów od Corsair-a. Obecnie znajdują się w niej 4 obudowy w tym dwie wersje kolorystyczne modelu 500R. W ostatnim czasie oprócz dwóch wersji 500R oraz dotychczasowej „najniższej” modelowo obudowy 400R został wprowadzony model 300R. Najnowszy model może przypaść do gustu osobom poszukującym obudowy do scenariusza „poskładaj i zapomnij”. 300R oferuje rozsądne minimum pozwalające na poskładanie nawet bardzo wydajnego zestawu, w jeszcze niższej cenie (względem 400R).

Obudowy z serii Carbide są skierowane do mniej zamożnych i wymagających użytkowników. Cele jakie przyświecały producentowi to dostarczenie na rynek obudów wykonanych należycie i posiadających wszystko to, co będzie faktycznie potrzebne „przeciętnemu” użytkownikowi. Oczywiście nie mogło zabraknąć funkcji z pogranicza „bajerów”. Są one całkiem funkcjonalne - możliwość wyłączenia podświetlania (400R i 500R), czy rączka do przenoszenia obudowy z modelu 400R. Najwyższy model 500R został wyposażony również w regulator obrotów wentylatorów identyczny jak dla obudowy z najwyższej serii Obsidian - 650D.

Obecnie w tej serii nie ma np. obudów z „oknami” wykonanymi z pleksi i raczej za prędko nie będzie (ta seria celuje w inny segment rynku). Takie „ulepszenia” nie są potrzebne większości użytkowników, a niestety zwiększają one koszty oraz utrudniają wentylację wewnątrz obudowy.
Produkty z serii Carbide pod względem budowy są raczej proste i zgodnie z założeniami funkcjonalne. Wewnątrz znajdziemy bardzo wiele ciekawych rozwiązań. Wszystkie obudowy przystosowane są do montażu chłodzenia wodnego.

Jak obudowy spisują się w codziennym użytkowaniu? Czy aby na pewno obudowy spełniają wszystkie założenia producenta, a za niższą ceną nie idzie drastyczny spadek jakości?

Na te oraz inne pytania postaram się odpowiedzieć w tej recenzji, porównujące modele Corsair Carbide 400R i 500R Arctic White z niedawno zrecenzowaną obudową Obsidian 650D.

Zapraszam do dalszej lektury.

Corsair 400R była dotychczasową „najsłabszą” modelowo obudową tego producenta i od początku jest reklamowana hasłem: „obudowa posiadająca wszystko to, czego potrzebujesz, nic czego nie potrzebujesz”.

Dane techniczne modelu 400R:

• Waga: 8,5 kg
• Kolor: czarny
• Standard płyty głównej: ATX, mATX
• Zatoki: 4x 5,25" (zewn.), 6 x 3,5"/2,5” (wewn.)
• Materiał: stal SECC o grubości 0,6 mm, plastik ABS
• Wentylatory:
  Przód: 2 x 120 mm (zainstalowane, podświetlane na biało)
  Tył: 1 x 120 mm (zainstalowany)
  Góra: 2 x 120/140 mm (opcjonalnie)
  Spód: 1x 120 mm (opcjonalnie)
  Koszyk dysków: 2x 120 mm (opcjonalnie)
  Panel boczny: 2 x 120/140 mm (opcjonalnie)
• Sloty kart rozszerzeń: 8
• Przedni panel I/O: 2x USB 3.0, 2 x audio, 1x FireWire, 1x wyłącznik LED
• Wymiary: 520 x 205 (250 mm z rozszerzeniami paneli bocznych) x 502 mm (DxSxW)

Po lewej 400R, po prawej 650D

Obudowa 400R jest zdecydowanie lżejsza (ponad 2 kg) oraz minimalnie mniejsza od 650D.

Z zewnątrz wygląda raczej standardowo, a z grona przeciętnych obudów wyróżniają ją „wypuklenia” bocznych paneli, dyskretnie umiejscowiona rączka oraz zaokrąglone krawędzie przedniego panelu.

Wyposażenie, umieszczone w kartonowym pudełku w zatoce 3,5”, jest wystarczające i pozwala na pełne korzystanie z obudowy.

Oprócz zestawu śrubek otrzymujemy również opaski zaciskowe oraz przylepne uchwyty. Miłym dodatkiem jest przejściówka z USB 3.0 na 2.0, z pewnością przyda się osobom nieposiadającym jeszcze tego typu złącza na płycie głównej.

Standardowo panel I/O został umieszczony na panelu przednim u góry. Jest to bardzo dobre i praktyczne rozwiązanie, które pozwala na bezproblemowe korzystanie z niego bez większej różnicy, czy obudowa stoi na biurku czy obok niego.

Sam panel posiada wszystko to, czego będzie potrzebował przeciętny użytkownik. Miłym dodatkiem jest wyłącznik podświetlania wentylatorów. Zamontowane z przodu wentylatory posiadają białe diody LED i za pomocą tego wyłącznika, w razie potrzeby można od razu je wyłączyć.

Przedni panel wykonany jest z plastiku, jednak montowany jest za pomocą stalowych, a nie jak to zwykle bywa plastikowych kołków.

Poniżej panelu I/O znajdują się cztery zaślepki zatok 5,25”, są one wykonane z siatki mesh i posiadają filtry przeciwkurzowe.

Umieszczone z przodu wentylatory również są ukryte za takim rozwiązaniem- siatka mesth + filtr. Na wlocie powietrza do dolnego wentylatora umieszczono logo producenta.
U spodu widoczne są "ścięte" nóżki nadające ciekawego wyglądu tej obudowie.

Z tyłu obudowa prezentuje się raczej standardowo, w oczy rzucają się przepusty dla chłodzenia wodnego, zamontowany wewnątrz wentylator oraz możliwość montażu zasilacza w dwóch pozycjach.

U spodu obudowy umieszczono 4 sporych rozmiarów gumowe nóżki, są one wykonane należycie i raczej nie ma możliwości „przypadkowego” zgubienia ich. Pod zasilaczem oraz miejscem na dodatkowy wentylator umieszczono sporych rozmiarów filtr przeciwkurzowy. Jego demontaż jest prosty, a dzięki odpowiedniej ilości blaszek mocujących, trzyma się on bardzo dobrze.

U góry znajduje się ciekawie ulokowana plastikowa rączka do przenoszenia obudowy. Jest ona wykonana należycie- potwierdziło to m.in. wykonanie przeze mnie serii podnoszeń obudowy (trzymając tylko za tą rączkę).

Oprócz niej, u góry znajdziemy jeszcze miejsce na montaż chłodnicy, tudzież wentylatorów. Otwory pozwalają na montaż 2 wentylatorów o rozmiarach 120 lub 140 mm. Gumowe podkładki powinny zapewnić lepszą kulturę pracy wentylatorów.

Panele boczne są wytłoczone na zewnątrz, dzięki czemu zapewniają większą przestrzeń wewnątrz obudowy, ale również zwiększają potrzebną przestrzeń dla obudowy. Szerokość obudowy wynosi 20,5 cm natomiast te „poszerzenia” powodują, że potrzebujemy aż 25 cm- jest to ważna informacja dla osób, które chcą „upchnąć” obudowę do biurka.

Panele różnią się między sobą, jeden posiada otwory wentylacyjne, z kolei 2-gi jest ich pozbawiony.

Ciekawą opcją jest możliwość zamienienia ich miejscami. Możliwe jest również dokupienia dodatkowego np. pełnego panelu. Ostatnie ciekawe, ale i praktyczne rozwiązanie zastosowano przy śrubkach montażowych. Po ich odkręceniu pozostają w panelach bocznych. Osiognięto to dzięki temu, że są poszerzone wewewnętrz. Dzięki temu nie ma problemu „znikających” śrubek. 

Dane techniczne modelu 500R:

• Waga: 8,5 kg
• Kolor: czarny
• Standard płyty głównej: ATX, mATX
• Zatoki: 4x 5,25" (zewn.), 6 x 3,5"/2,5” (wewn.)
• Materiał: stal SECC o grubości 0,6 mm, plastik ABS
• Wentylatory:
  Przód: 2 x 120 mm (zainstalowane, podświetlane na biało)
  Tył: 1 x 120 mm (zainstalowany)
  Góra: 2 x 120/140 mm (opcjonalnie)
  Spód: 1x 120 mm (opcjonalnie)
  Koszyki dysków: 2x 120 mm (opcjonalnie)
  Panel boczny: 2 x 120/140 mm (opcjonlanie) lub 1x 200 mm (zainstalowany, podświetlany na biało)
• Sloty kart rozszerzeń: 8
• Przedni panel I/O: 2x USB 3.0, 2 x audio, 1x FireWire, 1x wyłącznik LED, regulator obrotów (maksymalnie 3) wentylatorów
• Wymiary: 520 x 205 (250 mm z poszerzeniami paneli bocznych) x 508 mm (DxSxW)

500R z zewnątrz jest bardzo podobna do modelu 400R. Jest ona wyższa o zaledwie 5 mm, pozostałe wymiary są identyczne dla obydwu modeli, tak samo jak i waga. Obudowy są wykonane z tej samej blachy SECC o grubości ok. 0,6 mm.

Przednie panele są bardzo podobne. Plastikowe, boczne części w 500R zostały pomalowane na biało, a górna część zamiast zostać zaokrąglona została ścięta. Panel I/O jest niemalże identyczny, w wyższym modelu dodano dodatkowy przełącznik- regulator obrotów dla wentylatorów.

Zawartość białego kartonika umieszczonego wewnątrz obudowy jest identyczna dla 400R i 500R. Pod względem wyposażenia jedyna różnica to dodatkowy wentylator zamontowany na bocznym panelu w 500R.

Boczne panele są wyposażone w identyczne „zostające” szybko śrubki. Możliwe jest również ich zamienianie- nawet między modelami.

Panele z 500R różnią się tym, że ich środkowa „wysunięta” część jest dłuższa, dzięki czemu możliwe było umiejscowienie tam sporych rozmiarów wentylatora (200 mm).

Z tyłu obudowy są niemalże identyczne- jedyna różnica to wyższa „góra” w 500R.

U góry w 500R zamiast rączki jest wgłębienie, które może posłużyć jako miejsce przechowywania np. pendrive-a.

Za nią znajduje się „klikana” maskownica przygotowanego miejsca na dwa wentylatory lub chłodnicę.

Wystarczy nacisnąć z przodu na tą siatkowaną konstrukcję i odskoczy ona minimalnie, dzięki czemu będzie możliwy jej demontaż.

Sama góra prezentuje się dosyć ciekawie, w porównaniu z 400R można by nawet użyć stwierdzenia- rewelacyjnie. Biało-czarne barwy dobrze współgrają z resztą obudowy, a w szczególności z panelem przednim- czarny pas przechodzący przez przedni panel, aż do końca topu.

Ścięcia z przodu jak i na górze w połączeniu z dobrym doborem kolorów nadają tej obudowie unikatowego wyglądu. Swoje „trzy grosze” do finalnego, ciekawego designu dorzucają wyprofilowane panele boczne.

Bardzo ciekawe jest również białe podświetlanie, które w tej wersji z oczywistych względów wypada lepiej niż w modelu 400R. 

400R i 500R na pierwszy rzut oka są identyczne wewnątrz. Po dokładniejszej analizie okazuje się, że są subtelne różnice pomiędzy tymi modelami.

Dzielone koszyki wersji 500R

Model 500R posiada, tak samo jak w przypadku 650D dzielony na dwie części koszyk na dyski. W razie, gdy potrzebujemy zamontować maksymalnie 3 dyski możemy wykręcić np. górny koszyk, aby poprawić przepływ powietrza. W przypadku 400R nie ma tej możliwość, gdyż miejsce na 6 dysków stanowi jedną całość i nie ma możliwości jego demontażu.

Stała konstrukcja 400R z dodatkowym wentylatorem

Bez względu na wersję mamy możliwość montażu dwóch wentylatorów na konstrukcji koszyków.

W 500R, aby pozbyć się dolnego koszyka należy odkręcić u spodu cztery śrubki- tak jak w 650D.
Kolejną różnicą jest ilość zamontowanych wentylatorów wewnątrz obudowy. Za obieg powietrza wewnątrz 400R odpowiadają trzy wentylatory, natomiast w wersji 500R cztery.

Corsair Carbide 500R...

Dodatkowy, sporych rozmiarów (200 mm) wentylator umieszczony na panelu bocznym, ma za zadanie wciąganie zimnego powietrza do wnętrza obudowy i chłodzenia nim kart rozszerzeń. Podobnie jak umieszczone z przodu dwa wentylatory, posiada on białe podświetlanie LED. W obydwu modelach na panelu przednim umieszczono wyłącznik oświetlenia, który najprawdopodobniej będzie potrzebny tylko w nocy.

Umieszczone z przodu dwa wentylatory mają za zadanie wciąganie zimnego powietrza do wnętrza obudowy. Chłodzą one umieszczone w ich pobliżu dyski oraz zapewniają poprawną cyrkulację powietrza.
Za odprowadzanie ciepłego powietrza z wnętrza obudowy odpowiedzialny jest tylko jeden wentylator umieszczony na tylnej ścianie obudowy. Dla przykładu w Obsidian-ie dodatkowo był zamontowany wentylator 200 mm u góry.

Kolejną cechą wspólną jest możliwość zamontowania chłodnicy 2x140 / 120 mm (nie wszystkie takie chłodnice są kompatybilne) u góry obudowy. Cztery przygotowane otowry dla chłodzenia wodnego, powinny ułatwić sprawę montażu chłodnicy na zewnątrz obudowy.

Pod zasilaczem, u spodu obudów znajdują się długie, podłużne filtry przeciwkurzowe. Ich zastosowanie jest jak najbardziej rozsądne, gdyż zasilacz możemy zamontować w dwóch pozycjach.
400R i 500R posiadają całkiem sporo miejsca wewnątrz i raczej nie zdarzy się taka sytuacja, że karta graficzna okaże się za długa lub cooler CPU za wysoki. Wersja 400R nie posiada możliwości demontażu koszyków na dyski, a i tak maksymalna długość kary graficznej wynosi aż 316 mm (500R - 452 mm).

Dzięki wyprofilowanym na zewnątrz, środkowym częścią paneli bocznych, wewnątrz obudowy zmieszczą się nawet sporych rozmiarów zestawy chłodzenia CPU takie jak np. be quiet! Dark Rock Pro C1. Kolejną zaletą takiego rozwiązania jest to, że za ścianą, do której mocowana jest płyta główna możemy ukryć przewody.

Możliwości rozplanowania przewodów są naprawdę duże i nie powinno to zadanie sprawić trudności nawet mniej zaawansowanym użytkownikom. Poprawia to zarówno walory estetyczne, jak i przepływ powietrza.

Standardowo z tyłu płyty głównej przygotowano okna do montażu/demontażu backplate-a. Jest to raczej średnio przydatna funkcja, gdyż backplate-y dodawane są do cięższych, a co za tym idzie obszerniejszych zestawów chłodzenia, a takowe lepiej montować na zewnątrz obudowy.

W przypadku Carbide 500R mamy możliwość sterowania pracą wentylatorów. Umieszczony na przednim panelu przełącznik, pozawala na wybranie jednej z trzech pozycji.

Ten swego rodzaju kontroler obrotów pozwala na podłączenie maksymalnie 3 wentylatorów, czyli w tym wypadku wszystkich oferujących podświetlanie. Do ich zasilania służy jedna wtyczka Molex. Przewody są odpowiedniej długości i nie powinny sprawiać problemów. Jest to takie same rozwiązanie jak w droższym modelu 650D.

Kontroler został wyposażony w stabilizator napięcia, dzięki czemu, wartość podawanego napięcia jest praktycznie stała.
Poniższa tabelka prezentuje jakie opcje oferuje kontroler- wartości napięcia zasilania zostały sprawdzone na (czwartej) wtyczce służącej do podłączenia wentylatora. Pomiarów dokonałem za pomocą multimetru UNI-T M890G.

Standardowe wentylatory na maksymalnym ustawieniu generują słyszalny z bliskiej odległości przepływ powietrza. Z większych odległości są praktycznie niesłyszalne. Dla osób oczekujących bezkompromisowej ciszy pozostaje ustawienie minimalne kontrolera- jednak z bliższej odległości przepływ powietrza i tak będzie można usłyszeć. 400R wypada niemalże identycznie do 500R.

Obsidian 650D pod tym względem wypada gorzej, gdyż jego wentylatory generują hałas, który bez problemu usłyszymy w cichym pomieszczeniu.

Montaż poszczególnych komponentów jest bardzo prosty i nie dostarcza problemów. Nawet mniej doświadczeni użytkownicy powinni sobie dać radę. Krawędzie są pozaokrąglane i gładkie, więc szanse na skaleczenie są naprawdę niewielkie. Sama procedura instalacji komponentów jest niemal identyczna jak dla modelu Obsidian 650D.

Instalacja urządzeń w zatokach 5,25” np. napędu DVD jest bardzo prosta.

Od wewnątrz demontujemy zaślepkę (wyciągając ją na zewnątrz), następnie wsuwamy urządzenie od przodu i gotowe.

Demontaż jest równie banalny, po prostu naciskamy na „Push” i wyciągamy dane urządzenie.

Po lewej "sanki" z modeli 400R i 500R, a po prawej z 650D

Montażu dysków 3,5” w obudowach Corsair-a jest banalnie prosty. Wystarczy wyciągnąć „sanki” i nałożyć je na dysk (rozchylić na boki, a następnie „wrzucić” na dysk).

W przypadku dysków 2,5” musimy skorzystać z dołączonych do obudowy śrubek. Po wyciągnięciu „sanek” demontujemy bolce- od zewnątrz wpychamy je do środka. Bolce posiadają z dwóch stron silikonowe podkładki, dzięki czemu dyski 3,5” nie powinny wpadać w rezonans. W przypadku urządzeń 2,5” (głównie dyski SSD), takie podkładki są zbędne, dlatego też dysk przykręcamy od spodu czterema, zwykłymi śrubkami.

Gdy już dysk 3,5” / 2,5” zamontujemy na sankach to wkładamy je w odpowiednie miejsce i podpinamy potrzebne przewody.

Instalacja płyty głównej jest dziecinnie prosta jak zresztą w większości obudów. Corsair postanowił to jeszcze bardziej ułatwić- mniej więcej na środku płyty głównej zamiast standardowego kołka pozostającego za płytą główną, zastosowano przerobioną, dłuższą wersję. W 650D nie można było do niej wkręcić śrubki, w przypadku 400R i 500R już mamy tą możliwość.

Dzięki temu udogodnieniu nie musimy kłaść obudowy na boku, gdyż wystarczy „powiesić” płytę główną właśnie na tym bolcu, a następnie przykręcić płytę.

Karty rozszerzeń nie posiadają jakiegoś specjalnego systemu montażowego. Producent postawił na stosunkowo duże śrubki z nacięciami, dzięki czemu nie potrzebujemy narzędzi do montażu/demontażu kart rozszerzeń. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby skorzystać z śrubokręta.
Rozwiązanie to sprawdziło się m.in. w przypadku 650D stąd i jego obecność w nowszych obudowach.

Metalowe maskownice dla kart rozszerzeń posiadają otwory, które mają ułatwić wentylację. Same „zaślepki” są wykonane należycie i nie schodzi z nich farba.

Zasilacz ma swoje miejsce na dnie obudowy i w zależności od upodobań/potrzeb można go zamontować w dwóch pozycjach- wentylatorem skierowanym do góry lub na dół. Cztery gumowe nóżki powinny dobrze absorbować ewentualne drgania generowane przez zasilacz.
Obudowy pomieszczą nawet sporych rozmiarów jednostki, gdyż na dnie jest bardzo dużo miejsca i nie ma czegoś w rodzaju blokady, jak np. w 650D.

Wszystkie testy zostały przeprowadzone na poniższej platformie testowej.

Bohaterowie testów temperatur:

Do testów wykorzystałem (zestawionej powyżej) obudowy bez ich większych modyfikacji. W przypadku 500R i 650D wymontowałem po jednym, niepotrzebnym koszyku na dyski.
Wentylatory w obudowach były podłączone do wtyczek Molex (12V). W przypadku 500R i 650D kontrolery obrotów wentylatorów były ustawione na tryb HIGH (maksymalna prędkość jaką oferuje kontroler).

Wentylator chłodzenia CPU pracował z stałą prędkością wynoszącą ok. 6200 obrotów na minutę.

Wszystkie testy pomiaru temperatury zostały przeprowadzone przy temperaturze powietrza wynoszącej 24 °C (niepewność pomiarowa to 1 °C). 

Test temperatur CPU i płyty głównej

Pierwszy test to sprawdzenie temperatur osiąganych przez procesor FX-8120 oraz komponenty płyty głównej Asus SABERTOOTH 990FX wewnątrz danej obudowy.

Do obciążanie procesora posłużyła aplikacja OCCT w wersji 3.1.0 - aplikacja AMD System Monitor potwierdziła pełne obciążenie wszystkich modułów (4) i rdzeni procesora (8).

Ze względu na słabą obsługę CPU przez programy do pomiaru temperatury, zdecydowałem się na zamieszczenie temperatury dla całego procesora, bez dodatkowego podziału na rdzenie.

Na wykresie zostały przedstawione wartości temperatury dla całego procesora (CPU) oraz płyty głównej: sekcji zasilania (VCORE1 i 2), okolic pamięci RAM (DRAM), dolnej części laminatu (MB) oraz szyny HT (NB HT).

Poniższy zrzut z AI Suite II prezentuje laminat płyty głównej oraz użyte w teście czujniki (zaznaczone):

Test polegał na obciążeniu wszystkich ośmiu rdzeni za pomocą programu OCCT przez 30 min (test ustawiony na 35min, ale 5 minut to Idl-owanie). Program po tym czasie reprezentował wyniki na wykresie i z nich były odczytywana była najwyższa wartość dla czujnika głównego procesora (CPU). Dla płyty głównej wyniki były odczytywane maksymalne temperatury, jakie wskazała aplikacja dołączona do płyty głównej- AI Suite II.

Temperatury wewnątrz przetestowanych obudów są bardzo zbliżone, w szczególności modeli 650D i 500R. Obydwie obudowy posiadają po jednym więcej wentylatorze 200 mm, w porównaniu z 400R, która wypadła najgorzej. Różnice są bardzo niewielkie na granicy błędu pomiarowego. Nowe obudowy Corsair-a poradziły sobie całkiem dobrze, a temperatury CPU pomimo zastosowanego BOX-owego coolera były w normie.

Test temperatur GPU

Kolejny test to sprawdzenie temperatur jakie osiąga rdzeń karty GTX 460 wewnątrz danej obudowy.

Wartości temperatur w spoczynku zostały odczytane z programu GPU-Z (po ok. 15 minutach od testu FurMark), natomiast pod obciążeniem bezpośrednio z programu FurMark (po około 20 min działania aplikacji testowej).

Ustawienia programu FurMark- 1920x1080, 8x MSAA, Test stabilności, Tryb Xtreme Burning.

W spoczynku 500R zaoferowała taką samą temperaturę, co obudowa 650D. Minimalnie gorzej poradziła sobie „najniższa” modelowo obudowa w tym zestawieniu, zapewniają temperaturę wyższą o ok. 2 stopnie Celsjusza.

Pod obciążeniem najniższe temperatury rdzeń GTX-a osiągnął w obudowie z serii Obsidian. Wewnątrz Carbide 400R i 500R panowały temperatury wyższe o kolejno trzy i dwa stopnie Celsjusza. Nie są to wprawdzie jakieś wielkie różnice, jednak dziwi stosunkowo słaby wynik 500R względem 650D. Obudowa z serii Carbide posiada zamontowany na bocznym panelu wentylator 200 mm, który jak widać w tym przypadku powodował „zamieszanie”, a nie jakieś wymierne korzyści.

Test temperatur HDD i SSD

Obciążenie - odczyt i zapis plików o łącznym rozmiarze około 20 GB.
Spoczynek - normalna praca na komputerze tj. przeglądanie stron internetowych

Do odczytania temperatur HDD i SSD posłużył program HD Tune Pro w wersji 4.01.

Ponownie Obsidian 650D zaoferował najniższe temperatury zarówno dla dysku SSD jak i HDD.
Różnice są jednak niewielkie ok. 1 stopień Celsjusza. 400R i 500R wypadły podobnie, dla dysku HDD różnica pod obciążeniem może być spowodowana dodatkowym wentylatorem, który jest w wersji 500R. Kolejnym powodem może być błąd pomiarowy.

Obudowy spełniają założenia producenta. Są to konstrukcje wyposażone w rozwiązania nowe, jak i te sprawdzone. Do nowych rozwiązań na pewno można zaliczyć „zostające” śrubki w panelach bocznych oraz możliwość przykręcenia śrubki do „wieszaka” płyty głównej.

Praktycznie wszystko to, co dobre było w modelu 650D, można znaleźć w obudowie z nowej serii Carbide - 500R. Wprawdzie brakuje możliwości demontażu filtru dla przednich wentylatorów tak jak to ma miejsce w 650D. Nie mniej jednak znaczna część pozytywnych aspektów została zastosowana w nowej obudowie. Możliwość demontażu koszyków na dyski, pomalowane wnętrze, duża przestrzeń, bogate podstawowe wyposażenie (4 wentylatory) to tylko część zalet. Bardzo dobre możliwości rozplanowania okablowania, czy możliwość montażu zasilacza w dwóch pozycjach z pewnością zadowolą użytkowników. To czego może zabraknąć użytkownikom tego modelu, jak i 400R, to z pewnością brak filtru przeciwkurzowego na bocznym panelu.

Specjalnie przygotowane miejsce na chłodnicę, czy wypusty w tylnej części obudów powinny zadowolić zwolenników chłodzenia cieczą.

Dzięki wyłącznikowi oświetlenia, po te produkty mogą sięgnąć zarówno zwolennicy oświetlania/moddingu obudów, jak i ich przeciwnicy. Przydatność zastosowanego w 500R kontrolera obrotów, może być wątpliwa, ale dobrze, że producent pomyślał o takim rozwiązaniu. Względem 650D obydwie obudowy z serii Carbide pozytywnie zaskoczyły wyższą kulturą pracy. Zamontowane w nich wentylatory nie generują takiego szumu powietrza, przy czym wydajność jest niemalże identyczna jak modelu 650D.

650D posiada również gorsze rozwiązanie, jeśli chodzi o złącza USB 3.0, w nowej serii mamy możliwość podłączenia złącz z panelu przedniego w wnętrzu obudowy. Jest to związane głównie z realiami, dla których były produkowane te konstrukcje- Obsidian miał premierę w czasie, gdy płyty główne nie posiadały wewnętrznego złącza USB 3.0. Marka Corsair rozwija w dobrym kierunku swoje obudowy, choć faktem jest, że na rodzimym rynku ceny są troszeczkę za wysokie.

Obecnie zakup obudowy 400R w Polsce wydaje się mało opłacalny ze względu na to, że 500R kosztuje niewiele więcej, a oferuje znacznie więcej, niż sugeruje różnica w cenie.
Dodatkowy wentylator, możliwości demontażu niepotrzebnego koszyka na dyski, kontroler obrotów, no i co najważniejsze dużo ciekawszy wygląd.

Corsair Carbide 400R otrzymuje ode mnie zasłużone odznaczenie „Dobry produkt 4/5”. Dlaczego? Ponieważ jest to należycie wykonana obudowa, posiada jednak drobne braki, a jej cena jest odrobinę za wysoka.

Corsair Carbide 500R Arctic White otrzymuje natomiast odznaczenie "Super produkt 5/5". Jest to należycie wykonana konstrukcja i gdyby nie brak filtru na bocznym panelu, nie miałbym jej nic większego do zarzucenia. Brak stacji dokującej na dyski uznaję jako mniejszy minus. Cena jaką przyjdzie nam zapłacić za ten produkt nie należy do najniższych, ale w zamian otrzymujemy dobrze wykonaną i wyglądającą obudowę.

Podziękowania dla wszystkich, którzy przyczynili się do powstania tej recenzji.