FreeCAD i sprężyna, czyli samouczek do darmowego programu CAD 3D

Gdy poruszam temat darmowych systemów CAD wśród osób na co dzień korzystających z zaawansowanych systemów inżynierskich, z reguły słyszę lekceważące opinie. Pochlebnie moi rozmówcy wyrażają się jedynie o wybranych bezpłatnych rozwiązaniach, oferowanych przez uznanych producentów – ale tu w zasadzie można mówić jedynie o 2D.

Stereotyp jest taki, iż bezpłatna aplikacja typu FreeCAD może służyć w zasadzie jedynie do prostego modelowania, na operacjach Boole'a, z użyciem nieskomplikowanych brył. Wyciągnięcie po ścieżce? Szyki? Możliwość zmiany wymiarów po zakończeniu pracy? Wydawać by się mogło, że są to obszary pozostające poza możliwościami systemów rozwijanych bezpłatnie przez entuzjastów. Tymczasem FreeCAD zdaje się temu wszystkiemu przeczyć – i to skutecznie.

Zaczynamy

W poprzednim naszym samouczku, w którym przedstawiłem proste operacje na szkicach i wyciągniętych bryłach, korzystałem z wersji FreeCAD 0.12. W tej chwili dostępna jest stabilna wersja FreeCAD 0.14. Można ją pobrać w wersji na Windows, Mac OS i oczywiście na Linuksa (Ubuntu, Fedora). Plik instalacyjny ma ok. 127 MB. Po procesie instalacji aplikacji możemy przystąsić do pracy nad projektem. W niniejszym artykule pokażemy jak narysować sprężynę.

Zaczynamy od otwarcia nowego dokumentu (projektu) i na pasku narzędzi z zakładki „Start” wybieramy tryb środowiska pracy „Part” (ilustracja 2.).

W niniejszym tutorialu będziemy korzystać z „Part” i „Part Design”. Po wybraniu trybu FreeCAD automatycznie dostosowuje paski menu, wyświetlając narzędzia, z których na danym etapie możemy korzystać. Klikamy w ikonę „sparametryzowanych geometrycznych brył” (ilustracja 3.) i w oknie po lewej stronie ekranu wybieramy „Helix” (ilustracja 4.).

W kolejnym oknie (ilustracja 5.) ustalamy parametry: prześwit między zwojami (Pitch), wysokość, promień, kąt nachylenia. W niniejszym przykładzie było to odpowiednio 5 mm, 90 mm, 8 mm i 0°. Możemy także dokonać wyboru systemu (prawoskrętny lub lewoskrętny) i wybrać położenie naszej sprężyny – służy do tego zakładka Location, widoczna poniżej okna parametrów. Domyślnie ustawiona jest na początku układu współrzędnych i tak niech zostanie.

Po dokonaniu wyboru, na ekranie pojawi się okrąg, który to wynika z ustawienia widoku, wystarczy wybrać widok aksjonometryczny, abyśmy zobaczyli ścieżkę tworzącą sprężynę w przestrzeni (ilustracja 6). Teraz trzeba „jedynie” dokonać wyciągnięcia po tej „ścieżce”.