Jedną z najciekawszych rzeczy w systemie Android 4.0.3 smartfona Huawei jest to, że interfejs użytkownika może być częściowo zmieniony w zależności od upodobań użytkownika. Typowo, po wyjęciu telefonu z opakowania system prezentuje się mniej więcej tak jak na zrzucie ekranowym powyżej. Poszczególne elementy graficzne są właściwie takie same jak w surowym Androidzie Ice Cream Sandwich.
To samo dotyczy galerii aplikacji – jest analogiczna jak w czystym Andku. Jeśli przesiadamy się na Ascenda P1 ze smartfona wyposażonego w „gołego” Androida nie będziemy czuli się zagubieni.
Wystarczy jednak, że wysuniemy menu kontekstowe pulpitu i wybierzemy opcję Ekran główny 3D, aby rozpocząć korzystanie ze zmodyfikowanej wersji interfejsu.
Zmiany od razu rzucają się w oczy – nowe ikonki, nowy pasek dokowania aplikacji, nowy styl widżetów. Wszystko wygląda ładniej, nowocześniej, a płynność działania wciąż jest wysoka. Przy tej okazji musimy wyraźnie zaznaczyć, że jeśli komuś zależy na smartfonie, który nie rozczaruje pod względem komfortu użytkowania, to Huawei Ascend P1 jest ofertą zdecydowanie godną rozpatrzenia.
Producent naprawdę postarał się, aby wykorzystać potencjał procesora w sposób optymalny. Interfejs systemu 4.0.3 działa gładko, a jeśli smartfon otrzyma aktualizację do Androida 4.1 można teoretycznie oczekiwać kolejnego wzrostu płynności. Od samego producenta dowiedzieliśmy się, że planowane wypuszczenie aktualizacji do wersji 4.1 Jelly Bean przewidziane jest na początek przyszłego roku.
Interfejs nie bez powodu nosi nazwę „3D”. Co prawda nie mamy tutaj do czynienia z prawdziwą stereoskopią, ale producent zastosował efekty pseudo-3D, które prezentują się naprawdę przyjemnie i animują gładko. Szczerze przyznajemy, że pod względem optymalizacji działania oraz wyglądu systemu Huawei zrobił na nas duże wrażenie. Mieliśmy już do czynienia z telefonami takich producentów jak HTC, Motorola czy Samsung, za które trzeba było zapłacić podobną kwotę, a lagowały zauważalnie mocniej.
Efekty 3D widoczne są nie tylko podczas przesuwania pulpitów, ale również w czasie przechodzenia z pulpitu do galerii aplikacji.
Jak widać po zmianie interfejsu modyfikacją uległa też sama galeria – stała się nieco bardziej przejrzysta.
Poszczególne ikonki możemy dowolnie przemieszczać, ale opcje usuwania dostępne są tylko w przypadku programów niezintegrowanych bezpośrednio z systemem. Innymi słowy odinstalujemy tylko te aplikacje, które wcześniej sami zainstalowaliśmy ze sklepu Google Play lub z pliku. Dostępna jest również opcja grupowania ikon.
Użytkownik może zwiększyć ilość pulpitów wirtualnych do siedmiu lub ograniczyć do jednego. Pulpit usunąć możemy tylko, gdy nie zawiera on żadnych widżetów i ikonek.
Jedną z najciekawszych aplikacji zainstalowanych fabrycznie w opisywanym smartfonie jest Kopia zapasowa. Dzięki niej w sposób komfortowy i intuicyjny wykonamy kopię kontaktów, SMS-ów, wykazu połączeń, ustawień systemowych, alarmów, zakładek przeglądarki, kalendarza, notatnika, ustawień pogody, list odtwarzania oraz samych aplikacji.
Osoby, które trzymają ważne dane w pamięci telefonu powinny korzystać z tego programu regularnie. Na szczęście istnieje możliwość zautomatyzowania całego procesu. Wskazujemy po prostu które elementy chcemy zarchiwizować i aktywujemy harmonogram (raz w tygodniu lub raz w miesiącu).
Latarka – prosty, ale jakże przydatny pomysł na wykorzystanie dwóch diod LED wbudowanych w smartfona. Funkcja ta bywa niezbędna wieczorami lub w sytuacjach awaryjnych.
Serwer multimediów w smartfonie? To możliwe dzięki wykorzystaniu standardu DLNA (Digital Living Network Alliance), który pozwala odtwarzać muzykę, filmy i zdjęcia zgromadzone w pamięci telefonu wprost na kinie domowym, ekranie telewizora lub po prostu innym smartfonie lub tablecie. Wszystko to przy wykorzystaniu domowej sieci Wi-Fi.
W czasie codziennego użytkowania przydatny okazał się również menadżer plików, który pozwala przeglądać pliki w sposób tradycyjny (katalogi) lub natychmiast przejść do wybranej kategorii (np. przeglądać pliki muzyczne, filmy, zdjęcia, dokumenty tekstowe, archiwa, aplikacje, zakładki).
Osoby, które nie mogą żyć bez ciągłego dostępu do tradycyjnych stacji radiowych nie muszą się obawiać – Huawei Ascend P1 to nie iPhone, tutaj radio FM jest dostępne i działa świetnie. Poszczególne stacje można zapisywać w prosty sposób, a strojenie może następować w sposób automatyczny lub manualny. Aby prawidłowo odbierać sygnał konieczne jest podłączenie słuchawek, które pełną funkcję anteny.
Odtwarzacz plików audio nosi nazwę Muzyka+ i jest jednym z lepszych standardowych plejerów z jakimi mieliśmy do czynienia we współczesnych smartfonach. Nie jest oczywiście aż tak rozbudowany i nie oferuje tak wysokiej jakości dekodowania jak np. płatny Poweramp, ale i tak wypada bardzo dobrze. Jakość dźwięku sprawdzaliśmy m.in. na słuchawkach Denon AH-D2000. Jak się okazuje Ascend jest na tyle dobrym odtwarzaczem, że polecić możemy go większości typowych melomanów poza audiofilami nastawionymi na maksymalnie czyste, pozbawione zakłóceń brzmienie. Muzykę wzbogacić możemy o zestaw efektów Dolby.
Odtwarzacz wideo jest minimalistyczny do granic, ale plusem jest to, że odtwarzanie filmów Full HD odbywało się płynnie i przy zachowaniu należytej jakości.
Huawei Ascend P1 daje użytkownikowi również dostęp do przydatnego centrum zabezpieczeń, które pozwala np. zablokować wybrane numery telefonów, utworzyć sejf przechowujący najpotrzebniejsze hasła, a nawet zaszyfrować pliki, które uznamy za szczególnie istotne. Trzeba przyznać, że takiej funkcjonalności nie oferują domyślnie wszystkie smartfony z tej półki cenowej, a co za tym idzie Ascend P1 może być atrakcyjną ofertą również dla odbiorców biznesowych.
Klawiatura Huawei wygląda ładnie i oferuje pola znaków o wystarczającej powierzchni, ale niestety nie jest do końca przemyślana. Ergonomia w porównaniu z kilkoma rozwiązaniami konkurencyjnymi pozostawia sporo do życzenia, brakuje przede wszystkim intuicyjności. Jeśli jakąś funkcję włączamy jednym klawiszem, to dobrze byłoby ją wyłączyć dokładnie tym samym klawiszem, umieszczonym w identycznym miejscu, a tutaj nie zawsze tak jest.
System podpowiedzi zazwyczaj działa świetnie, trochę gorzej jest natomiast z autokorektą. W układzie poziomym pola znaków są znacznie większe, a więc pisze się wygodniej (szczególnie dwoma kciukami).
Dla chętnych istnieje możliwość przełączenia interfejsu klawiatury do typowego układu androidowego. W wielu sytuacjach zyskamy na intuicyjności, ale funkcjonalność w przypadku języka polskiego jest niestety niższa.
Smartfon daje możliwość korzystania z dwóch przeglądarek stron internetowych – domyślnej z systemu Android 4.0 oraz mobilnej wersji Google Chrome. Ta druga cechuje się szerszą funkcjonalnością i w większości przypadków jest zdecydowanie bardziej polecana. Ważną informacją może być to, że Chrome zainstalowany jest domyślnie w smartfonach przeznaczonych na niektóre rynki. Tak naprawdę wiele zależy od tego z jakich źródeł kupimy smartfona. Oczywiście sam program można pobrać bezpłatnie wprost ze sklepu Google Play.
Do zarządzania zawartością telefonu oraz synchronizacji plików przygotowana została specjalna aplikacja Huawei HiSuite, która spisuje się bardzo dobrze – naszym subiektywnym zdaniem znacznie lepiej niż np. program Samsung Kies. Transfer plików może następować drogą kablową (micro USB) lub bezprzewodowo (Wi-Fi). Program umożliwia wykonywanie aktualizacji mobilnego systemu operacyjnego w smartfonie.
Co ciekawe pakiet HiSuite pozwala w naprawdę prosty sposób wykonywać zrzuty ekranowe z systemu Android w pełnej rozdzielczości i wysokiej jakości.
