Ozone Strike Battle – w prostocie siła

Z klawiszami przez świat

Kto z nas nie wybrał się kiedyś w podróż z własną klawiaturą? I nie mam wcale na myśli rolowanych cudeniek najnowszej generacji, ale stare dobre sprzęty o brudnoszarej barwie, które datuje się na lata dziewięćdziesiąte. Kto z nas nie zdobywał górskich szczytów z klawiaturą pod pachą? Kto z nas nie wykorzystywał jej jako poduszki pod głowę na biwaku? Kto z nas nie łowił ryb na kabel od swojej „klawy”?... No dobrze, chyba się trochę zagalopowałem. Ale fakt faktem, że prawie każdy gracz znalazł się kiedyś w sytuacji, kiedy zmuszony był zabrać swój ulubiony sprzęt do plecaka i ruszyć z nim w trasę.

Wiadomo dobrze, że wtedy najbardziej liczy się rozmiar, ciężar oraz wytrzymałość danego gadżetu. Różnie wyglądają te parametry w przypadku konkretnych modeli, a nasze umysły wciąż jątrzą wspomnienia zniszczonego sprzętu. Właśnie dlatego Ozone, znany producent gamerskich akcesoriów, postanowił stworzyć klawiaturę, która nie tylko świetnie nadaje się do transportu, ale też jest prawdziwym „czołgiem”, jeśli chodzi o wytrzymałość. Ozone Strike Battle – bo taką nazwą opatrzono wspomniany sprzęt – jest ponadto przeznaczony dla graczy ze starej szkoły, którym nie w głowie żadne membranowe wymysły, a przemawia do nich jedynie klasyczna mechaniczna sztuka klepania w przyciski.

Specyfikacja techniczna:

Filigranowy wygląd potężnej konstrukcji

To, co zaskoczyło mnie w pierwszym kontakcie z Ozone Strike Battle to jej niepozorny wygląd. Nigdy nie domyśliłbym się, że mam w ręku pancerną maszynę, a raczej podejrzewałbym, że to dosyć delikatny sprzęt. Klawisze sprawiają wrażenie, jak gdyby lada moment miały same z siebie powypadać na biurko, a podstawa, do której są przymocowane przywodzi raczej na myśl podkładkę ze sklejki, niż mocny fundament do uderzania w przyciski.

Jednakże już po kilku chwilach użytkowania przekonałem się, że pozory mylą, bo podczas grania to pierwsze wrażenie zostaje skutecznie skorygowane. I nie bez przyczyny napomykałem o klawiaturach z lat dziewięćdziesiątych, bo w przypadku Ozone Strike Battle mamy właśnie do czynienia nieomal z dwudziestowiecznym klasykiem w dwudziestopierwszowiecznym wydaniu. Ta mechaniczna klawiatura oferuje właśnie to, co powinna, czyli doskonałe „czucie” przycisków, które sprawia, że nie tylko świetnie poruszamy się po wirtualnym polu walki, ale też doświadczamy przyjemności z samego wciskania wysoko wysuniętych klawiszy.

Gdzie jest reszta?

Warto jeszcze wspomnieć o ogólnym projekcie Ozone Strike Battle, który sprawia, że przyglądając się temu sprzętowi mamy ochotę zadać pytanie: gdzie jest reszta? Jak już wspomniałem, klawiatura została tak przygotowana, żeby sprawdzać się idealnie w transporcie, ewentualnie pozwolić na zaoszczędzenie miejsca na biurku. To wszystko sprawia, że jej forma jest szczególnie minimalistyczna (wymiary to: 3,46 cm wysokości, 35,1 cm szerokości i 12,3 cm głębokości). 

Ponadto można mieć wrażenie, że ktoś „odciął” od niej wszystkie zbędne elementy, takie jak podstawka pod nadgarstki, klawiatura numeryczna czy te fragmenty obudowy, które nie służą mocowaniu przycisków. Spartańskiego wyglądu dopełnia także pleciony kabel o długości półtora metra. Krótko mówiąc, tak właśnie powinien wyglądać ekwipunek każdego gracza, który wygodę, mobilność i wytrzymałość przedkłada nad zbędne bajery i inne luksusy.

Światła Ozone Strike Battle

Jak mawia nie tak stare przysłowie, każdy, kto choć raz korzystał z klawiatury podświetlanej, nigdy już nie sięgnie po taką, która tego bajeru nie posiada, bo będzie miał wrażenie, że jest zepsuta. Nic więc dziwnego, że Ozone Strike Battle została wyposażona w ledowe światła, które można dostosować do swoich preferencji. Tak więc ustawienia obejmują natężenie rozświetlenia o wartościach 10%, 30%, 70% i 100%. Dodatkowo wprowadzono funkcję pulsującego podświetlenia, która mnie osobiście wydała się kompletnie bezużyteczna. Być może się mylę, ale migająca czerwień pod palcami w mojej opinii nie jest żadnym usprawnieniem, a jedynie „rozpraszaczem”, który utrudnia koncentrację na grze. 

Kolejnym mankamentem, który może przeszkadzać w delektowaniu się tym, bądź co bądź, świetnym sprzętem, to jednokolorowe czerwone diody. Jasna sprawa, jedni lubią czerwień bardziej od drugich, a niektórzy nieprzerwanie błądzą po lochach Diablo i to rozwiązanie doskonale pasuje do klimatu ich ulubionego erpega. Natomiast ci, którzy nie są wielbicielami światła o barwie krwi będą musieli po prostu zakupić inny model „klawy”.

Funkcjonalność, funkcjonalność i jeszcze raz makra

Czas pomówić co nieco o różnorodnych opcjach, które oferuje korzystanie z Ozone Strike Battle. Bo przecież nie mamy do czynienia ze zwykłą klawiaturą dla znudzonych księgowych, którzy wklepują w Excela kolumny cyferek, ale z rynsztunkiem poszukiwaczy przygód i wojowników wirtualnych pól bitewnych.

W zasadzie jedynie dla formalności warto wspomnieć o klawiszach multimediów, które znajdziemy przypisane do „efek” na górnej krawędzi urządzenia. Spełniają one swoją rolę bez zarzutu i stanowią zarazem najmniej ciekawy element sprzętu. Bo oto zaraz obok nich zauważamy przyciski znacznie bardziej interesujące. Dwa z nich służą regulacji czasu, jaki upłynie między wydaniem komendy za pomocą klawiatury, a jej realizacją, natomiast druga para klawiszy pozwala nam na regulowanie częstotliwości próbkowania. Krótko mówiąc, oba te parametry pozwalają nam na ustalenie szybkości reakcji peceta na poczynania naszych skaczących po „klawie” paluszków. Pierwszej z tych funkcji można przypisać wartości od 1 ms do 16 ms, natomiast druga obejmuje zasięg od 125 Hz do 1000 Hz.

Nie sposób także pominąć tego, co nazywa się „makrami”, a więc możliwości zapisywania sekwencji czynności, a następnie odtwarzania ich za pomocą jednego klawisza. Ozone Strike Battle daje nam do dyspozycji całkiem sporą pulę pozycji do zapisu. Podstawa to sześć przycisków (będących alternatywą dla sekstetu Insert, Delete, Home, End, PageUp i PageDown). Jednakże tak naprawdę możemy zarejestrować aż 30 makr, bo wspomnianą szóstkę należy przemnożyć przez pięć możliwych do wyboru profili gracza, które możemy skonfigurować w niezwykle prostym (a być może nawet zbyt prostym) programie specjalnie do tego przeznaczonym.

W poszukiwaniu przycisku G

Do jednego z ciekawszych rozwiązań zastosowanych w Ozone Strike Battle należy przycisk „G mode”, który w okamgnieniu zmienia naszą klawiaturę ze zwykłej „maszyny do pisania” w bitewny ekwipunek zawodowego gracza. Sęk w tym, że brzmi to znacznie bardziej spektakularnie, niż wygląda w rzeczywistości. Bo tak naprawdę uruchomienie efektownie brzmiącego „G mode” skutkuje wyłączeniem przycisku Windowsa, aktywacją klawiszy, pod którymi przypisane są makra, oraz możliwością przełączania między WSAD-em i kursorami. To stosunkowo niewiele, biorąc pod uwagę jak dumnie brzmi określenie „G mode”. Z drugiej strony w przypadku innych klawiatur sprawy mają się podobnie, więc może niczego więcej do szczęścia nie potrzeba?

Walka z duchem w maszynie

Każdy, kto kiedykolwiek grał w gry MMO czy MOBA pewnie co najmniej raz odniósł wrażenie, że wykazał się ponadprzeciętnym refleksem, zrobił wszystko tak jak trzeba, zareagował z szybkością błyskawicy, a mimo to, jego bohater nie zachował się tak jak mu kazano. Często odpowiada za to błędna identyfikacja kilku jednocześnie wciśniętych klawiszy bądź też tak zwany efekt ducha czyli nieprawidłowo rozpoznany przycisk. Na szczęście Ozone Strike Battle wyposażony jest w mechanizmy N-Key Rollover pozwalające na wieloklawiszowe naciśnięcia i to w różnych kombinacjach. Dla zobrazowania tego, jak skutecznie to działa posłużę się dwoma przykładami wizualnymi.

Przy niemal jednoczesnym naciśnięciu przycisków „a”, „s”, „d”, „f”, „g” moja klasyczna laptopowa klawiatura rejestrowała użycie zaledwie kilku z nich:

Klasyczna laptopowa klawiatura

Natomiast Ozone Strike Battle wzorowo rozpoznawał całą sekwencję:

Podobnie rzecz się miała w przypadku uderzenia w inną losową konfigurację przycisków (w tym „q”, „w”, „e”, „r”, „t”):

Klasyczna laptopowa klawiatura

N-Key Rollover w Ozone Strike Battle

Innymi słowy, Ozone Strike Battle nie „zjada” naszych komend i pozwala nam na prawdziwie stuprocentową kontrolę tego, co dzieje się na ekranie. Tym razem za nasze błędy będziemy musieli wziąć pełną odpowiedzialność.

Rozpoznanie walką

Dość jednak czystej teorii, bo przecież każdy sprzęt najlepiej sprawdza się w boju! Do testu małej, acz potężnej „klawy” Ozone Strike Battle wybrałem kilka pozycji, które zdają się być sztandarowymi reprezentantami różnych gatunków gier. I tak dla sprawdzenia strzelankowej przydatności tego sprzętu sięgnąłem po stare dobre Call of Duty: Black Ops II w jego multiplayerowej wersji, jak również po prawdziwą świeżynkę, którą jest beta Star Wars: Battlefront. Dla zapoznania się z bardziej skocznym obliczem gadżetu od Ozone'a postanowiłem uciec się do wysoko cenionego Tomb Raidera z roku 2013. Natomiast test erpegowego potencjału „klawy” przeprowadziłem na naszym skarbie narodowym, jakim jest Wiedźmin 3: Dziki Gon, zaś prawdziwie złożonego strategicznie pola walki użyczyła mi blizzardowa MOBA Heroes of the Storm.

Jak się okazało, klawiatura Ozone Strike Battle świetnie poradziła sobie we wszystkich tych konkurencjach. W moim odczuciu pojawiło się zaledwie parę bardzo niewielkich mankamentów. We fragmentach rozgrywki z Tomb Raidera czy drugiego Black Opsa brakowało mi czasami podpórki pod nadgarstek, która dawałaby lepszą kontrolę nad, znajdującą się na samym skraju klawiatury, spacją. Ponadto zupełnie bezużyteczna wydała mi się funkcja przełączania sterowania między WSAD-em, a kursorami, bo przecież przy obecnej konstrukcji gier nasza ręka prawie nigdy nie błądzi w okolice lewej strony klawiatury, kiedy używamy „strzałek” i odwrotnie. Nie wydaje mi się, żeby wyłączanie jednej lub drugiej części przycisków było tu jakimkolwiek usprawnieniem. 

Nieco irytowało mnie także umieszczenie klawiszy odpowiedzialnych za aktywowanie makr w prawej części urządzenia. Wymaga nie lada akrobacji ze strony naszych palców dostanie się w tamto miejsce, kiedy akurat uderzamy na zmianę w „q”, „w” i „e”, które w przypadku Heroes of the Storm (choć nie tylko) odpowiadają za zaklęcia oraz ataki specjalne. 

Jednak, ku mojemu zaskoczeniu, na tych kilku błahych kwestiach kończy się lista minusów, jakie rzuciły się w moje oczy (i dłonie) przy testowaniu Ozone Strike Battle. Poza tymi drobiazgami sprawdzany sprzęt spisywał się w zasadzie wzorowo, a tak zwany „feeling”, jaki towarzyszy grze przy jego użyciu, jest niesamowicie satysfakcjonujący. I dotyczy to zarówno tych chwil, kiedy klepiemy w kolejne przyciski starając się ułożyć jak najskuteczniejsze sekwencje czarów, jak również wtedy, kiedy po prostu łupiemy w jeden klawisz, żeby odskoczyć przed rzuconym w naszą stronę granatem.

This is Sparta!

Ozone Strike Battle została zaprojektowana z myślą o graczach, którzy wymagają od swojego sprzętu przede wszystkim wytrzymałości i mobilności. Klasyczna mechaniczna konstrukcja na mocno okrojonej podstawie idealnie spełnia te warunki. Choć jej wygląd może budzić wątpliwości, stawiając pod znakiem zapytania zarówno jej funkcjonalność, jak też solidną budowę, użytkowanie tego sprzętu skutecznie ucina wszelkie spekulacje. Otrzymujemy od firmy Ozone sprzęt spartański, ale też zarazem w pełni profesjonalny. A przecież takie właśnie były założenia.

Ocena końcowa:

• niewielkie wymiary
• elegancki wygląd
• wytrzymała konstrukcja
• możliwość szybkiej regulacji częstotliwości próbkowania i innych parametrów
• łatwa konfiguracja i zastosowanie makr
• pełny N-Key Rollover

• minimalistyczna budowa czasami zmniejsza komfort obsługi
• jeden kolor podświetlenia
• mała przydatność niektórych funkcji (m.in. przełączania pomiędzy WSAD a kursorami)
   
• Ergonomia
   dobry
• Jakość wykonania
   dostateczny plus
• Stylistyka
   dostateczny
• Mechanizm klawiszy
  dobry
• Możliwości programowania
  dostateczny plus
• Szybkość reakcji
  dobry
• Funkcjonalność
   dobry

80%