Wiele osób oczekiwało od Samsunga wprowadzenia metalowej obudowy. Czy byłby to dobry pomysł? Z jednej strony konstrukcje takie jak HTC One M8 rzeczywiście prezentują się elegancko i robią duże wrażenie, ale... absolutnie nie oznacza to, że metalowe obudowy są bardziej odporne na zadrapania. Wręcz przeciwnie. Rysy powstałe na tylnej części obudowy wspomnianego HTC będą towarzyszyły temu smartfonowi właściwie do końca jego „żywota”.
W Galaxy S5 jest dokładnie odwrotnie. Tutaj tylna klapka wykonana jest z dość miękkiego tworzywa, które trudniej jest uszkodzić. Jeśli jednak takie uszkodzenia nam się przytrafią, to panel można w warunkach domowych wymienić dosłownie w ciągu kilku sekund na nowy. Odpowiednie klapki z pewnością będą dostępne choćby na aukcjach internetowych za stosunkowo niewielkie pieniądze.
W części tylnej widoczny jest obiektyw aparatu głównego, pod którym producent zintegrował diodę doświetlającą oraz czujnik bicia serca.
Zdejmowalna klapka tylna ma jeszcze jedną zaletę – łatwy dostęp do baterii. Ją również możemy wymienić własnoręcznie w ciągu kilku-kilkunastu sekund. Na wewnętrznej stronie panelu widoczny jest specjalny kołnierz uszczelniający. Nie uszczelnia on całego smartfona dookoła, bo nie ma takiej potrzeby – tamuje dostęp wody przede wszystkim do baterii oraz slotu kart micro SIM i microSD. Kamerka, lampa błyskowa i głośnik mają własne uszczelnienia.
Przód niewiele zmienił się w porównaniu do poprzednika. Dość wąska ramka po bokach, szersza u góry i na dole. Na całość naniesiona delikatna tekstura (szare kropki). Warstwa szkła na powierzchni to Gorilla Glass 3.
Pod nim oprócz ekranu znajduje się też kamerka do wideokonferencji, czujnik oświetlenia, czujnik zbliżeniowy, wielokolorowa dioda oraz dwa przyciski pojemnościowe – aktywne aplikacje/menu i cofnij. Środkowy klawisz jest sprzętowy. Wraz z nim zintegrowano skaner linii papilarnych służący np. do odblokowywania ekranu lub dokonywania płatności.
W Samsungu Galaxy S5 zastosowano matrycę PenTile o bardzo wysokiej gęstości ułożenia pikseli (ok. 432 PPI). Pod względem szczegółowości obrazu wypada znakomicie (podobnie jak Galaxy S4), ale tutaj mamy do czynienia z całkowicie przeprojektowanym AMOLED'em o wyższej jasności i lepszej sprawności działania (niższe zużycie prądu). Warstwa antyrefleksyjna również spisuje się lepiej niż w poprzedniku. Zmierzony poziom luminacji sięgał ok. 525 cd/m2, a kontrast typowo dla AMOLED'ów był nieskończony (idealna głębia czerni).
Lewa krawędź obudowy daje dostęp do klawisza +/- (przede wszystkim regulacja głośności).
Na prawym boku znajdziemy przycisk zasilania i blokady ekranu.
Na dole pod małą, uszczelnianą klapką znajdziemy port micro USB 3.0 do szybkiego transferu plików z komputera oraz ładowania baterii. Obok niego widoczny jest też maleńki otwór mikrofonu.
Na górze zintegrowano wyjście słuchawkowe (mini jak 3,5 mm), drugi z pary mikrofonów oraz nadajnik podczerwieni (funkcja uniwersalnego pilota TV).
W zestawie znajdziemy też przewodowy, dokanałowy zestaw słuchawkowy wraz z kompletem wymiennych gumek. Nie zabrakło też zasilacza (w naszym przypadku był on typu „UK”) i kabla micro USB. Producent do opakowania nie dołącza standardowo kabla w standardzie USB 3.0 lecz jedynie USB 2.0 – jest to nieco dziwne, gdyż np. w Samsungu Galaxy Note 3 był właśnie kabel 3.0.
