4. De-interlacing czyli likwidowanie przeplotu

Tak jak już wspominaliśmy, większość źródeł danych wideo jest nagrywana i przechowywana w formacie międzyliniowym. Format ten używany jest m.in. z historycznych powodów i zaprojektowany został z myślą o maksymalizacji wydajności transmitowanych danych. Dane z przeplotem są tak naprawdę dzielone na dwa pola, parzyste i nieparzyste, które, gdy połączone, dają jedną pełną klatkę.

Większość monitorów PC wykorzystuje skanowanie progresywne, które jak wcześniej wspomniano oznacza, że cały obraz wyświetlany jest od razu od góry do dołu i wymaga dwa razy więcej detali od obrazu z przeplotem. Efekt tego jest taki, że obraz z przeplotem musi zostać przekonwerterowany na progresywne klatki, aby mógł być wyświetlony na monitorze PC. Proces ten nazywany jest de-interlacing, czyli usuwaniem przeplotu.

Istnieją dwa proste rodzaje metod na usuwanie przeplotu: bob i weave. Usuwanie przeplotu metodą weave (metoda tkania) wykorzystuje linie z poprzedzającej i następnej klatki, aby uzupełnić brakujące pola. Funkcjonuje to bardzo dobrze w przypadku, gdy w połączonych ze sobą polach nie występuje ruch. Jeśli natomiast pojawiają się znaczące zmiany pomiędzy jednym a drugim polem, wówczas mamy do czynienia z zakłóceniem znanym jako rozmycie. Przy wykorzystaniu tej metody najgorsze efekty osiągniemy podczas wyświetlania szybko przewijanego tekstu.

Metoda usuwania przeplotu bob polega jedynie na wyświetlaniu aktualnego pola i interpolowaniu pomiędzy liniami, aby powstała pożądana klatka. Metoda ta sprawuje się świetnie, gdy obraz jest ruchomy. Może ona jednak powodować brak ostrości.

Sprzęt ATI wykorzystuje adaptacyjne likwidowanie przeplotu, które przygląda się każdemu pikselowi i decyduje, która metoda powinna zostać użyta. Wykrywa ono ewentualny ruch, a sprzęt sprawdza czy nie pojawia się rozmycie. Adaptacyjne likwidowanie przeplotu zapewnia najwyższą jakość obrazu.

Usuwanie przeplotu techniką weave


Usuwanie przeplotu techniką bob


Usuwanie przeplotu adaptacyjną techniką ATI

5. Skalowanie

Podczas oglądania plików wideo, użytkownicy często chcą zmieniać rozmiar okna oglądanego pliku. Zmiana okna wyświetlanego obrazu za pomocą akceleracji sprzętowej znana jest jako skalowanie.
Skalowanie obrazu do dowolnego rozmiaru wymaga wysokiej jakości silnika skalowania, który będzie w stanie zapobiec aliasingowi (widzeniu poszarpanych linii na krawędziach) podczas zmniejszania i zachować ostrość podczas powiększania.

Poszarpane linie są wynikiem aliasingu

RADEON obsługuje sprzętowe skalowanie. Dzięki przykładowym blokom o rozmiarze 4x4 piksele, skaluje on zawartość wideo. Za pomocą wspomaganego sprzętowo skalowania użytkownicy mogą powiększać i zmniejszać obraz w stosunku 64:1. Skalowanie może być także wykorzystane do zmiany współczynnika kształtu obrazu z 4:3 do 16:4 i odwrotnie.