Instalacja odtwarzacza jest banalnie prosta. Na początku wybieramy preferowane połączenie (cyfrowe lub analogowe). Jeśli mamy możliwość wykorzystania złącza cyfrowego, to HDMI jest najbardziej polecane ze względu na dużo wyższą jakość dźwięku i obrazu (ważne w przypadku telewizorów Full HD). Dźwięk przestrzenny do zestawów kina domowego przekazywać powinniśmy światłowodem (złącze optyczne). Wszystkie gniazda sygnałowe znajdują się w tylnej części odtwarzacza.
Po podłączeniu okablowania i zasilania urządzenie uruchamia się automatycznie. Telewizor ustawić należy na odbiór sygnału z odpowiedniego źródła: na przykład AV lub HDMI. Po wyświetleniu menu głównego na ekranie telewizora wszystko jest już gotowe do pracy.
Obsługiwane formaty plików
| Audio | MP3, WAV/PCM/LPCM, WMA, AAC, FLAC, MKA, AIF/AIFF, OGG, Dolby Digital, DTS |
| Graficzne | JPEG, GIF, TIF/TIFF, BMP, PNG |
| Wideo | AVI (Xvid, AVC, MPEG1/2/4), MPG/MPEG, VOB, MKV (h.264, x.264, AVC, MPEG1/2/4, VC-1), TS/TP/M2T (MPEG1/2/4, AVC, VC-1), MP4/MOV (MPEG4, h.264), M2TS, WMV9, FLV (h.264) |
| Napisy | SRT, ASS, SSA, SUB, SMI |
| Playlisty | PLS, M3U, WPL |
Interfejs graficzny użytkownika to naprawdę mocna strona testowanego odtwarzacza. Zamiast tandety postawiono na żywe kolory, ładną tapetę i półprzezroczyste menu główne, czyli wygląd którego nie powstydziłby się nawet pulpit nowoczesnego systemu operacyjnego.
W skład menu głównego wchodzą następujące opcje:
- Zdjęcia
- Muzyka
- Wideo
- Usługi (serwisy internetowe)
- Gry (proste gry oferowane wraz z systemem)
- RSS (czytnik kanałów RSS)
- Pliki (dostęp do multimediów zapisanych na nośniku)
- Ustawienia (konfiguracja systemu)
Ciekawe jest również to, że wygląd interfejsu można dostosować do swojego gustu, zmieniając motywy i tapety.
System operacyjny tego sympatycznego odtwarzacza w większości sytuacji działa płynnie, choć kilkakrotnie zdarzyło się nam doświadczyć niemiłych zawieszeń (np. po podłączeniu dysku z dużą ilością multimediów). Język polski obsługiwany jest prawidłowo przez system zarówno w przypadku interfejsu, jak i napisów do filmów.
Zacznijmy więc od omówienia działania przeglądarki zdjęć. Na początku powinniśmy wybrać, z jakiego źródła chcemy wyświetlać grafiki. Do wyboru mamy pamięć podłączoną do portu USB (np. pendrive), udziały sieciowe (Samba i NFS) oraz usługi internetowe (np. Facebook czy Picasa).
Protokół Samba (znany także pod oznaczeniem SMB) jest używany najczęściej w urządzeniach takich jak komputery PC, komputery Mac (z systemami starszymi niż Lion) oraz dyski sieciowe (NAS). Protokół Samba jest szczególnie wygodny w systemie Windows, jeśli chcemy wykrywać i udostępniać foldery w sieci tak, aby odtwarzacz multimediów mógł korzystać z ich zawartości.
Z kolei NFS jest popularnym rozwiązaniem dla zaawansowanych użytkowników oraz dla komputerów z systemem Linux, ponieważ zapewnia wysoką szybkość i wydajność. Protokół NFS nadaje się lepiej do komputerów z systemem Linux, gdyż używanie go w systemie Windows wymaga zazwyczaj instalowania dodatkowych aplikacji.
Zdjęcia wyświetlają się domyślnie w postaci galerii miniaturek, ale widok ten można zmienić na większe miniaturki lub listę plików. W tym momencie zaznaczyć należy, że mimo obsługi plików BMP i TIF, ich miniaturki nie wyświetlały się poprawnie (same pliki otwierały się szybko i bez przeszkód).
Bez problemu ustawimy też opcje sortowania (alfabetycznie, według daty, ocen i daty ostatniego otwarcia pliku) oraz filtrowania (wszystkie obrazy, data, folder i ulubione).
Klikając OK na pilocie wyświetlamy zdjęcie w trybie pełnoekranowym. Domyślnie pokaz slajdów będzie zatrzymany, ale możemy go uruchomić klikając klawisz PAUSE/PLAY. Z kolei klawiszami PREV i NEXT przeskoczymy do poprzedniego i następnego zdjęcia.
Jeśli wciśniemy strzałkę w dół, z dołu ekranu wysunie się pasek z podglądem kolejnych plików w galerii. Dzięki niemu możemy szybko przeskoczyć do wybranej grafiki, bez wychodzenia do ekranu głównego galerii.
Jeśli zamierzamy skorzystać z opcji dostępnych dla galerii grafik, musimy nacisnąć klawisz Options. W tym miejscu będziemy mogli wyświetlić szczegółowe informacje o pliku (EXIF), ustawić tryb odtwarzania (powtórz wszystkie, odtwórz losowo lub powtórz wszystkie losowo), obrócić zdjęcie, powiększyć i wykadrować je, przesłać do Facebooka lub Picasy, ustawić jako tło, ocenić (od 0 do 5 gwiazdek), dodać do ulubionych, dodać do kolejki odtwarzania oraz usunąć grafikę.
Samo powiększanie i kadrowanie okazało się niekiedy bardzo przydatne, pozwalając wyświetlić szczegóły dużych, wielomegapikselowych zdjęć. Grafiki możemy przybliżać i oddalać ośmiokrotnie.
W przypadku odtwarzacza audio wstępna procedura jest podobna - najpierw wybieramy nośnik. Serwisy internetowe są co prawda niedostępne, ale możemy zaciągać pliki bez problemu z serwera sieciowego lub pamięci USB.
Po dokonaniu tego wyboru wyświetli się galeria albumów wraz z okładkami, nazwami i ocenami.
Otwierając w tym momencie menu opcji otrzymujemy między innymi możliwość pobrania z internetu informacji o wybranym zespole. Jest to opcja przydatna dla osób, które chcą poznać podstawowe informacje dotyczące artysty.
Oprócz tego mamy do dyspozycji kilka innych opcji, takich jak ocenianie, kopiowanie i usuwanie utworów muzycznych.
Po zaznaczeniu pożądanego albumu wystarczy kliknąć OK, a na ekranie telewizora wyświetli się lista utworów wchodzących w jego skład.
W prawym górnym rogu ekranu widzimy opcję odtwarzania całego albumu i wyświetlania informacji o nim.
W czasie odtwarzania pliku na dole ekranu pojawia się pasek czasu wraz z nazwą wykonawcy, albumu i utworu oraz miniaturową okładką. Utwory przewijać możemy maksymalnie x16 w przód i w tył.
WD TV Live poradził sobie wzorowo z odtwarzaniem wszystkich deklarowanych plików audio, nawet takich jak AC3 czy otwarty i bezstratny FLAC. Żałujemy jednak, że nie otrzymujemy wsparcia dla formatu Apple Lossless.
