Nowoczesne i wysokiej jakości odtwarzacze z wydajnymi komponentami i systemem modularnym - można dołączać dodatkowe akcesoria. Oferują bardzo wysoką funkcjonalność.
poprzedni test » | » testy odtwarzaczy | |
Asus OPlay Air, Mini i HD2 - test odtwarzaczy HD Przetestowaliśmy trzy odtwarzacze HD marki Asus. Są to urządzenia różnej klasy i dostępne w różnych cenach. |
Odtwarzacze firmy HDI Dune to sprzęt dla osób, które do multimediów podchodzą na poważnie. Dune HD Max to hybrydowa platforma oferująca w standardzie bardzo szerokie możliwości, a rozbudować możemy je dodatkowo dzięki zewnętrznym komponentom i akcesoriom.
W budowie tego zaawansowanego odtwarzacza wykorzystano dobry i wydajny procesor Sigma Designs Secure Media Processor Blu-ray 8642. Nie jest to co prawda chip high-endowy, tylko średniej klasy, czyli przeznaczony do popularnych urządzeń konsumenckich, ale nie oznacza to, że jest słaby.
SMP8642 to zintegrowany układ scalony obsługujący właściwie wszystkie opcje dekodowania sygnału wideo, audio i treści zabezpieczonej, jakie spotkać można na płytach Blu-ray, a przy tym zapewnia ten sam poziom wydajności co SMP8644. Architektura Secure Media Processor oferuje wsparcie dla systemów cyfrowego zarządzania prawami (DRM) i dostępu warunkowego (CA). Układ działa w połączeniu z 512 MB pamięci RAM.
Dlaczego Dune HD Max jest hybrydowy? Łączy w sobie funkcjonalność, którą zazwyczaj osiągaliśmy poprzez połączenie wielu urządzeń. Po pierwsze w odtwarzaczu zintegrowano czytnik płyt Blu-ray. DVD i CD (filmy, muzyka, zdjęcia). Kolejnym plusem jest zatoka na dysk twardy SATA II formatu 3,5-cala, dzięki której otrzymujemy możliwość przechowywania całej kolekcji multimediów wewnątrz odtwarzacza.
Używając dysku twardego i portu LAN możemy przeistoczyć Maksa w mały lokalny serwer plików (NAS). W obudowie zintegrowano też czytnik kart pamięci SD/SDHC, zestaw portów USB, dwie dodatkowe zatoki dla komponentów rozszerzających możliwości, trzy otwory dla opcjonalnych anten Wi-Fi oraz szereg różnorodnych złączy sygnałowych.
Podstawowa specyfikacja
Wyjścia wideo | Composite Video, S-Video, HDMI 1.3, Component (Y/Pb/Pr) |
Wyjścia audio | Coaxial, optyczne, HDMI 1.3, analogowe 7.1 (dźwięk 8-kanałowy), analogowe stereo |
Wejścia | 3x USB 2.0, czytnik kart SD/SDHC, I2C |
Komunikacja sieciowa: | LAN 10/100 Mb/s (eksperymentalnie 1000 Mb/s), opcjonalne Wi-Fi 802.11n (przy wykorzystaniu zewnętrznej karty Dune HD Air) |
Obsługiwane systemy plików | FAT16, FAT32, NTFS, EXT2, EXT3 |
Wymiary (Sz/Dł/Wy) | 429 x 299 x 56 mm |
Waga | 4,25 kg |
Zasilanie | wewnętrzne |
Gwarancja | 24 miesiące (producenta) |
» Zobacz pełną specyfikację na stronie producenta
Wykonanie i wyposażenie
Dune HD Max nie należy do małych przenośnych odtwarzaczy. Jest to sprzęt słusznych rozmiarów i wagi. Urządzenie dostosowane jest wyglądem i konstrukcją do typowych segmentów sprzętu Hi-Fi o szerokości około 43 cm.
Sprzęt tego typu często trzymany jest wewnątrz szafek AV, więc po bokach, na górze i na dole nie odnajdziemy właściwie żadnych elementów funkcjonalnych. Prawy bok ozdobiony jest jedynie małym okrągłym otworem wentylacyjnym, za którym znajduje się wentylatorek o średnicy około 4 cm. Przez pierwsze kilkanaście minut pracy aktywne chłodzenie nie było zbyt przyjemne dla ucha (bzyczało), ale po pewnym czasie dźwięk ucichł do zadowalającego poziomu.
Dla odmiany powierzchnia przedniego i tylnego panelu wykorzystana została dużo efektywniej. Przód podzielić możemy na dwa pasy – górny i dolny. Na pierwszym wyróżnić możemy trzy elementy: czytnik płyt Blu-ray (po lewej stronie), którego tacka wysuwa się po naciśnięciu odpowiedniego przycisku na pilocie lub na odtwarzaczu. Na środku umieszczono duży i czytelny wyświetlacz, a po prawej stronie zatokę na dysk twardy.
Dolny pas to głównie przyciski sterujące, takie jak włącznik, eject (wysuwanie tacki napędu optycznego), odtwarzanie, stop, przewijanie do tyłu oraz przewijanie do przodu. Oprócz tych przycisków producent zintegrował czujnik podczerwieni, szczelinę czytnika kart pamięci i jeden port USB przykryty miękką, gumową osłonką.
Jeśli szukamy dodatkowych portów USB i złączy sygnałowych, musimy spojrzeć na tylny panel Dune HD Max. Wybór gniazd analogowych i cyfrowych powinien zaspokoić potrzeby większości użytkowników.
Najdalej na lewo wysunięte jest gniazdo sieci LAN, a zaraz pod nim znajdują się dwa porty USB. Dalej widzimy dedykowane złącze I2C, którym podłączyć będziemy mogli urządzenia zewnętrzne (uwaga – łatwo pomylić je z gniazdem słuchawkowym 3,5 mm, co może skończyć się uszkodzeniem słuchawek!). Poniżej I2C znajdziemy standardowe złącze HDMI (cyfrowy obraz i dźwięk).
Posuwając się dalej w prawą stronę widzimy trzy interfejsy wideo: Composite, S-Video oraz Component (Y/Pb/Pr), a obok nich trzy interfejsy audio: Coaxial, optyczne i analogowe stereo. Na środku znalazły się wspomniane już dwie dodatkowe zatoki umożliwiające montaż opcjonalnych komponentów rozszerzających możliwości odtwarzacza.
Osiem dodatkowych złączy analogowych typu „cinch” pozwala na sprawne rozesłanie 8-kanałowego sygnału audio do zestawu kina domowego (2x przód, 2x bok, 2x tył, 1x głośnik centralny i 1x subwoofer). Na samym końcu, po prawej stronie odnajdziemy gniazdo dla kabla zasilającego, wraz z przyciskiem odłączającym dopływ prądu.
Warto również zaznaczyć, że wszystkie analogowe wyjścia sygnałowe są pozłacane, aby zapobiec tworzeniu się tlenków na powierzchni styku oraz poprawić przewodnictwo prądu.
Do zestawu, oprócz samego odtwarzacza producent dołącza pilota zdalnego sterowania (wraz z bateriami), kabel zasilający, przewód HDMI (cyfrowy), przewód AV (analogowy) oraz skróconą instrukcję w formie papierowej.
Pilot zdalnego sterowania
Pilot sprawia nieco gorsze wrażenie od samego odtwarzacza. Wykonano go z materiałów o przyzwoitej jakości, ale brak odpowiedniego wyprofilowania sprawia, że nie leży komfortowo w dłoni. Jest też nieco za lekki, a jego stylistyka mogłaby być odrobinę bardziej wysublimowana.
Minus niestety należy się również za brak jakiegokolwiek podświetlania. Obsługa tego kontrolera w nocy nie należy do wyjątkowo przyjemnych. Położenia przycisków trzeba się uczyć na pamięć, co może być trudne, bo jest ich dużo (około 50).
Klawisze podzielone zostały na grupy. Górę zajmują podstawowe funkcje, takie jak wyciszanie, włączanie/wyłączanie, wysuwanie płyty, zmiana trybu wyświetlania oraz cztery przyciski kolorowe. Poniżej znajdziemy klawisze alfanumeryczne, nawigacyjne i typowe funkcje służące do obsługi multimediów – odtwarzanie, przewijanie, pauza, stop, spowolnienie, wybór napisów i ścieżki audio.
Bardziej godne uwagi są klawisze SEARCH - przeskok do wybranego czasu w trakcie odtwarzania pliku, ZOOM – zmiana powiększenia, proporcji, przesunięcia i marginesów obrazu, a także POP UP MENU – podręczna lista poleceń (np. zaznacz, kopiuj, wytnij, skasuj, zmień nazwę).