Osobna partycja systemowa, której rozmiar w przypadku Windows XP powinien wynosić około 4-6GB ma bardzo wiele zalet. Chyba najważniejsza jest to, iż w razie awarii systemu operacyjnego można ją bez większych przeszkód skasować nie martwiąc się o robienie kopii zapasowej ważnych danych. Druga istotna zaleta to oddzielenie danych użytkowanych - a więc takich które często modyfikujemy - od systemu operacyjnego i aplikacji których używamy. Takie rozwiązanie chroni nas przed fragmentacja plików oprogramowania użytkowego, które bezpośrednio przekłada się na prędkość ich uruchamiania.
Dzięki osobnej partycji (C) na system i osobnej partycji (D) na plik wymiany, komputer będzie żwawszy
Osobna partycja na plik wymiany może się wydawać dziwnym rozwiązaniem dla większości użytkowników Windows. Jest to jednak rozwiązanie praktykowane niemalże we wszystkich "dużych" systemach operacyjnych nie bez powodu. Co prawda to nasze rozwiązanie jest nieco połowiczne, ponieważ stosujemy tutaj partycje dla pliku wymiany, przez co obsługa tegoż zależy w dużej mierze od wydajności systemu plików.
Dedykowana partycja, z dedykowanym systemem plików była by jeszcze wydajniejsza, jednak Windows nie jest do tego przystosowany. Dlaczego jest to aż tak ważne? Plik/Partycja wymiany używane są przez systemy operacyjne jako miejsce do przechowywania aktualnie nieużywanych obszarów pamięci. Gdy zminimalizujemy jakiś program, i nie będziemy go wykorzystywać przez dłuższą chwile obszar pamięci przez niego normalnie używany zostanie przeniesiony do pliku wymiany. Gdy otworzymy na raz na tyle dużo programów, że przestanie dla nich starczać fizycznej pamięci, takie operacje na pliku wymiany zaczynają być wykonywane bardzo często. Dlatego tak ważnym jest, aby ten plik był w jak najlepszej kondycji, a więc całkowicie scalony. Rozmiar partycji wymiany należy dobrać do ilości posiadanej pamięci operacyjnej.
uruchomienie kilku "dużych" aplikacji pobudza do życia plik wymiany, który doczytywany jest z dysku
Standardowo Windows proponuje przedziela od 1.5 do 3 objętości pamięci operacyjnej. Gdy posiadamy do 512MB pamięci RAM, ustawy wielkość pliku wymiany na przedział od 1x do 2x ilość pamięci RAM, taka wielkość w zupełności wystarczy do nawet bardzo zaawansowanych prac. W przypadku gdy mamy 1GB RAM, wielkość pliku wymiany powinna być równa ilości pamięci RAM, a wiec w tym przypadku 1GB. W przypadku gdy jesteśmy szczęśliwymi posiadaczami 2 i więcej GB RAM możemy pokusić się o próbę wyłączenie pliku wymiany.
Wbrew pozorom może to być rozwiązanie wydajniejsze, niż "swapowanie" tak wielkich ilości danych. Warto także sformatować partycję wymiany wykorzystując do tego system plików FAT16, bądź FAT32. Zaawansowane funkcje NTFS jak choćby księgowanie nie są nam tutaj potrzebne, a ich używanie tylko spowolniło by niepotrzebnie pracę naszej partycji.
Na koniec pozostało wyjaśnienie, dlaczego potrzebujemy osobnej partycji na dane. Powody są podobne do tych, jakimi tłumaczyliśmy sens posiadania partycji czysto systemowej. Pierwszy, dość oczywisty jest taki, iż gdzieś przecież te dane musimy przechowywać. Dzięki osobnej partycji nie musimy się martwić o robienie kopi zapasowych podczas ponownej instalacji systemu operacyjnego. Jednak najważniejszym powodem ku temu jest fakt, że to właśnie te dane ulegają najczęstszej fragmentacji. Dlatego izolacja ich od wszystkich innych pomoże nam w zachowaniu porządku na dysku, a także przyczyni się do jego efektywniejszej pracy.
