...i to, co łączy

Wspólne serce dwóch gryzoni

Spytacie, co tak naprawdę miałem na myśli mówiąc o tym, że Steelseries Rival 310 i Steelseries Sensei 310 mają wspólne bebechy. Tyle, że w jednej i drugiej myszy zainstalowano sensor optyczny  Steelseries TrueMove3.

Rozdzielczość tego czujnika mieści się w przedziale od 100 do 12000 DPI i nie sięgając ani dolnych, ani górnych wartości, doskonale sobie radziłem w wirtualnych potyczkach. Płynność ruchów i precyzja były dla mnie bez zarzutu. Drobny problem stanowi fakt, że dysponowałem zaledwie dwoma pozycjami do zmiany „w locie”.

Na domiar złego określenie rozdzielczości dokonuje się z dokładnością do 100 DPI. I o ile ten ostatni mankament będzie doskwierał jedynie największym wyjadaczom, o tyle dwie wartości, między którymi mogłem przełączać się podczas rozgrywki, bez konieczności otwierania oprogramowania, dały mi w kość. Pewnym obejściem tego ograniczenia jest opcja wcześniejszej konfiguracji profilu pod daną grę. Profili jest zaś nieograniczona liczba.

W końcu każda gra wymaga trochę innej czułości i zaglądanie za każdym razem do Steelseries Engine w celu dopasowania jej bywało wyjątkowo uciążliwe. Poza tym jednak sensor Steelseries TrueMove3 nie rozczarował mnie niczym. Ale jako że do nieufnych świat należy, postanowiłem przyjrzeć mu się jeszcze trochę dokładniej.

I tak przetestowałem zjawisko predykcji, a więc sztuczne (i niepożądane) „wygładzanie” ruchów, jak również efekt jitter, który z kolei polega na wyczuwalnych drganiach sensora przy wyższych rozdzielczościach.

Jako że Steelseries Rival 310 i Steelseries Sensei 310 posiadają dokładnie ten sam sensor, ograniczyłem się do jednej serii testów na zjawisko predykcji i efekt jitter. Jak widać, Steelseries TrueMove3 poradził sobie w niej całkiem nieźle, choć przy wyższych rozdzielczościach można już mieć pewne wątpliwości

Test próbkowania wykonany za pomocą programu Mouse Rate Checker udowodnił, że sensor Steelseries TrueMove3 osiąga obiecane 1000 Hz

Pecet zaprzęgnięty w dwie myszy

Nie, nie, to, oczywiście, żart. Nie dałem się zwariować i klasycznie używałem tylko jednego z dwóch gryzoni Steelseries podczas pojedynczej rozgrywki. Natomiast obie te myszy spisały się na medal na tych kilku poligonach, które dla nich wybrałem. 

A znalazła się wśród nich i MOBA Blizzarda Heroes of the Storm, i polski erpeg wszech czasów, czyli Wiedźmin 3: Dziki Gon, i kultowa strzelanina Call of Duty: Modern Warfare w swojej wersji zremasteryzowanej i mistrzowski RTS rodem ze Szwecji Hearts of Iron IV. Słowem, pełen przegląd gatunkowy.

Tak jak sygnalizowałem już wcześniej, dwa programowalne „stopnie” do zmiany DPI podczas rozgrywki to trochę mało. Wprawdzie przycisk do przełączania między dwoma wartościami jest wygodnie zlokalizowany w obu myszach pod głównymi klawiszami. No, ale co z tego, kiedy i tak momentami musiałem wracać do pulpitu i odpalać oprogramowanie Steelseries, żeby dopasować odpowiednią czułość.

Nie będę jednak zbyt długo pastwił się nad tym jednym niedociągnięciem, a zamiast tego powiem, czym Steelseries Sensei 310 różnił się na polu walki od bliźniaczego Steelseries Rival 310. Oba modele dały sobie radę z wyzwaniem, co już zresztą mówiłem, a różnica między nimi była wyczuwalna… No, właśnie, tylko wyczuwalna.

Żeby jednak jakoś rozróżnić oba te gryzonie powiem tak - jeśli ktoś preferuje sprzęty o wyższym profilu to Steelseries Rival 310 będzie dla niego odpowiedniejszą propozycją. Dla osób o mniejszych dłoniach i takich, którzy nie wyobrażają sobie korzystania z myszy inaczej niż chwytem typu claw, zalecałbym bardziej Steelseries Sensei 310. Przyda się też osobom leworęcznym co samo w sobie jest jej niekwestionowaną zaletą. No i oczywiście tym, które potrzebują dwóch dodatkowych przycisków umieszczonych pod małym palcem.

Tym niemniej trudno jednoznacznie wskazać, który z tych modeli jest lepszy, a który gorszy. Ich ogromne podobieństwo sprawia, że wybór pomiędzy Steeleseries Sensei 310 a Steelseries Rivel 310 jest kwestią w zasadzie wyłącznie indywidualnego „czucia” myszy.   

Dwa razy tak

W popularnych „talent show” o sukcesie przesądza zwykle dopiero trzecie „tak” ze strony jurorów. Tutaj jest trochę inaczej i dlatego myszowatej parze od Steelseries wystarczą w zupełności dwa kciuki uniesione w górę – dla każdego gryzonia po jednym.

Zarówno Steelseries Sensei 310, jak i Steelseries Rival 310 odrobinę brakuje do ideału, ale koniec końców to solidne pozycje na rynku pecetowych peryferiów. Zwłaszcza dla osób, które ponad zbędne gadżety, bardziej cenią sobie dobrze rozumianą prostotę, wygodę, precyzję i szybkość. 

Ocena końcowa Steelseries Rival 310:

• prosty, ale elegancki wygląd
• powierzchnie antypoślizgowe na bokach
• precyzyjny sensor
• przejrzyste oprogramowanie
• konfigurowalne podświetlenie RGB
• zmiana DPI "w locie"...
   
• ...ale tylko w obrębie dwóch ustawionych wcześniej wartości
• nieduża liczba przycisków
   
• Ergonomia/ kształt:
   dobry plus
• Jakość pracy przycisków:
   bardzo dobry
• Jakość wykonania:
   bardzo dobry
• Precyzja sensora:
  dobry plus
• Design/ stylistyka:
   dobry plus
• Oprogramowanie:
   dobry plus
• Możliwość personalizacji:
   dobry

92% 4,6/5

Ocena końcowa SteelSeries Sensei 310:

• prosty, ale elegancki wygląd
• powierzchnie antypoślizgowe na bokach
• precyzyjny sensor
• przejrzyste oprogramowanie
• konfigurowalne podświetlenie RGB
• przystosowana także dla osób leworęcznych
• zmiana DPI "w locie"...
   
• ...ale tylko w obrębie dwóch ustawionych wcześniej wartości
• nieduża liczba przycisków
• dwa z klawiszy zlokalizowane są mało wygodnie, "pod małym palcem"
   
• Ergonomia/ kształt:
   bardzo dobry
• Jakość pracy przycisków:
   dobry plus
• Jakość wykonania:
   bardzo dobry
• Precyzja sensora:
  dobry plus
• Design/ stylistyka:
   dobry plus
• Oprogramowanie:
   dobry plus
• Możliwość personalizacji:
   dobry

94% 4,7/5