Jeśli chodzi o obliczenia na liczbach stało- i zmiennoprzecinkowych, podkręcony Core i7 875K ląduje na drugim miejscu, zdecydowanie górując nad Core i7 930 Bloomfield. W przypadku Core i5 655K podkręcenie do 4,4 GHz pozwala na wyprzedzenie starszego brata Core i5 661, a także procesor AMD Phenom II X4 965. Ten syntetyczny test jednak niewiele mówi o pracy procesora w bardziej realnych warunkach.
Znacznie bardziej miarodajnym testem jest Multi-Media, w którym mierzona jest wydajność procesora przy wykorzystaniu instrukcji multimedialnych. Podkręcony Core i7 875K imponuje przyrostem mocy, ale podkręcony Core i5 potrafi prześcignąć tylko model Core i5 661 i trzyrdzeniowe konstrukcje AMD.
Test Dhrystone na wirtualnej maszynie .NET wskazuje na to, że parę megaherców więcej nie robi tu różnicy. Prym wiodą konstrukcje sześciordzeniowe i nawet podkręcony czterordzeniowiec nie może im „podskoczyć”. W teście Whetstone sytuacja wygląda zgoła odmiennie. Wysokie taktowanie pozwala Core i5 655Kna przeskoczenie układów konkurencji, ale do reszty procesorów Intela wyposażonych w cztery rzeczywiste rdzenie jest im daleko. Wyjątkiem jest Core i5 750 pozbawiony technologii HyperThreading, który wypada niezbyt korzystnie.
Z miejsca widać, że test na wirtualnej maszynie Java faworyzuje procesory Intela. Podkręcony Core i7 875K osiąga świetne wyniki, a Core i5 655K również otrzymuje solidnego „kopa”, co jednak nie pozwala mu zbliżyć się do innych konstrukcji Intela wyposażonych w cztery rzeczywiste rdzenie (oprócz wspomnianego Core i5 750).
Jak wielokrotnie powtarzaliśmy, testy syntetyczne dają jedyne zbliżone wyobrażenie o rzeczywistych możliwościach procesorów, więc pora przejść do bardziej praktycznych testów.
