Jaki telewizor OLED kupić? TOP 5

Od czasu naszego ostatniego zestawienia polecanych telewizorów OLED minęły niespełna dwa lata, ale zmieniło się w tym czasie praktycznie wszystko. Głównie za sprawą pojawienia się w końcu, po blisko 10 latach monopolu, drugiego poważnego gracza w kategorii dostawcy paneli organicznych. Teraz już nie każdy OLED to panel LG w innym wdzianku i realnie trzeba mieć na uwadze, co się kupuje. Postaramy się również przybliżyć różnice pomiędzy dostępnymi alternatywami – W-RGB OLED od LG oraz QD-OLED od Samsunga.

Aby możliwie ułatwić Wam podjęcie odpowiedniej decyzji, nasze zestawienie tak naprawdę wskazuje jedyną, w naszej opinii, słuszną opcję w każdym z czterech obranych przedziałów cenowych. Każda z tych propozycji występuje w rozmiarze 65”, a dla tych tańszych modeli przewidziano również wariant 55”. Jeżeli chcecie od razu przejść do „mięska”, to oto one:

Dlaczego OLED, a nie mini LED?

To pytanie, na które koniecznie trzeba znać odpowiedź przed wyborem właśnie takiego typu telewizora. Panele organiczne nie są już tak wybredne w kontekście sposobu ich używania oraz umiejscowienia, w jakim się znajdą, ale to nadal nie jest uniwersalnie najlepszy wybór. Z dobrych wieści możemy Wam przekazać, że współczesne OLEDy (zatem wszystkie przez nas polecane, za wyjątkiem LG B2) nadają się już do używania w dzień nawet w jasnym pomieszczeniu. Znacznie też poprawiono mechanizmy zapobiegające wypalaniu się pikseli oraz niemal całkiem rozwiązano problem „zbyt szybkiej reakcji pikseli” (co powodowało szarpanie animacji w materiałach telewizyjnych). Mimo tego nadal są sytuacje, w których lepszym wyborem będzie telewizor LCD z porządnym podświetleniem mini LED (bo tylko one mogą konkurować z OLEDami).

Kiedy nie kupować OLEDa?

• Jeżeli oglądamy głównie relacje sportowe ze stałymi elementami;
• Jeżeli większą część dnia telewizor wyświetla kanały informacyjne;
• Jeżeli zależy nam na minimalizacji zużycia energii elektrycznej;
• Jeżeli mamy ekstremalnie nasłoneczniony salon i telewizor oglądamy za dnia.

Nie da się jednak ukryć, że to właśnie najnowsze OLEDy oferują obecnie najlepszą jakość obrazu w niemal każdym względzie. Nawet jasnością efektów w HDR zrównując się obecnie wysokimi modelami mini LED. Żadna inna technologia nie pozwala w zakresie cen konsumenckich uzyskać tak idealnego kontrastu oraz tak soczystych kolorów. Jedynie telewizory micro LED oferują kolejny przeskok w jakości, ale też w cenie (te zaczynają się od kilkuset tysięcy złotych).

Dzisiejsze OLED drastycznie przewyższają modele sprzed zaledwie 3-4 lat.

Dużą zaletą paneli OLED jest również ich błyskawiczny czas reakcji pikseli – przynajmniej z punktu widzenia graczy, chcących wycisnąć, ile się da ze 120 Hz lub nawet 144 Hz odświeżania. W tej kwestii telewizory LCD, niezależnie od techniki podświetlenia, pozostają daleko w tyle. Jeżeli zatem na telewizorze czasem również chcemy w coś zagrać, to rozgrywka na OLED będzie znacznie bardziej czytelna, nawet w dynamicznych grach. Nie można jednak przesadzać z długością sesji z padem w ręce, jako że interfejs gier jest dla paneli organicznych niebezpiecznie statyczny.

Jaki telewizor OLED wybrać? QD-OLED czy W-RGB OLED?

Jeżeli wybór faktycznie padnie na matrycę organiczną, to obecnie stajemy przed dylematem. Czy wybrać rozwijaną już od dekady technologię LG W-RGB, czy postawić na nowego gracza - QD-OLED z fabryk Samsunga, które do sprzedaży weszło w połowie 2022 roku. Pozornie odpowiedź wydaje się oczywista – nowsze oznacza lepsze, prawda? W zasadzie tak, ale LG stanowczo nie planuje się poddać i już w tym roku zaprezentowało swoją odpowiedź na panele QD-OLED w formie technologii MLA. To teraz po kolei, co to wszystko oznacza.

Klasyczne OLEDy, takie jak kiedyś niesłychanie popularne LG B9/BX, ale również propozycje z tamtych lat od SONY, Panasonic oraz Philips (i pewnie jeszcze kilku innych producentów), korzystają z technologii W-RGB OLED. Są to panele, w których każdy piksel (będący białą organiczną diodą elektroluminescencyjną) podzielono na cztery subpiksele – biały, czerwony, zielony oraz niebieski (stąd angielski skrót W-RGB). Za generowanie barwy piksela odpowiadały trzy składowe kolorowe (generowane przez filtrowanie innych długości fal niż pożądane, co oznacza straty na jasności), podczas gdy czwarty subpiksel miał za zadanie podbić jasność panelu, która od pierwszych generacji była stanowczo zbyt niska do używania telewizora w warunkach innych niż w pełni zaciemnione pomieszczenie.

Właśnie dlatego QD-OLED oferują nawet 40% jaśniejsze kolory - ich składowe nie są cześciowo blokowane, a bazowe światło niebieskie samo z siebie niesie mocniejszą energię. 

W kontraście do takiej klasycznej, rzec by można archaicznej metody, stoi technologia QD-OLED. Tutaj dioda organiczna świeci niebieskim światłem (o wyższej jasności uzyskiwanej z tej samej energii, co w przypadku diody białej) i następnie jest dzielona na trzy subpiksele. Na tym etapie mamy kolejną dużą zmianę – Samsung nie stosuje filtrowania niepożądanych fal, tylko zmienia całą wiązkę uzyskanego światła w danym subpikselu na konkretną długość fali (a zatem barwę) – tak robi w przypadku subpiksela czerwonego i zielonego – niebieski od początku ma odpowiednią barwę. Co to oznacza? Tyle i AŻ tyle, że cała energia doprowadzana do diody zostaje wypromieniowana w formie światła w stronę widza, zatem obraz jest znacznie jaśniejszy. Ponadto jasność tę uzyskujemy faktycznymi kolorami, bez podpierania się białym subpikselem, zatem obraz jest znacznie mniej wypłowiały.

Technologia MLA od LG nie tyle co zwiększa moc panelu, co pozwala efektywniej ją kierować w stronę widza.

Odpowiedź LG na takie rozwiązanie wydaje się być (wyjątkowo szybko przygotowaną…) improwizacją, mającą nadrobić przynajmniej częściowo dystans, który dzielił ich ekrany od pierwszych QD-OLEDów. Mowa o technologii MLA – czyli powłoce mikroskopijnych soczewek, które skupiają światło rozpraszane na boki, tak aby jednak trafiało do widza. Zaskakujące, ale działa to faktycznie bardzo dobrze, efektywnie podbijając jasność nowych paneli W-RGB OLED do poziomu QD-OLED (choć oczywiście nadal z pomocą białego subpiskela). Jeżeli obawiacie się problemów, które mogą dopiero wyjść na jaw w przypadku QD-OLED (ostatecznie to bardzo świeża technologia), to wybór już sprawdzonego panelu LG MLA może być dobrym rozwiązaniem, nawet jeżeli okupionym gorszą jakością obrazu. A teraz już do naszych kandydatów.

Polecane telewizory OLED

Inne rozmiary:

Mniejszy rozmiar:

Tutaj warto jeszcze wspomnieć, że, w tym roku Samsung wydał dwa modele OLED – poza S95C dostępny jest również S90C. To model wizualnie identyczny z S95B (zatem bez modułu One Connect), ale z nowszym oprogramowaniem, pilotem oraz nieco podkręconymi parametrami matrycy względem zeszłorocznego modelu. To również bardzo łakomy kąsek.

Mniejszy rozmiar:

SONY A95L osiąga nieco niższą jasność szczytową, ale utrzymuje ją znacznie dłużej od Samsunga S95C (oraz tym bardziej telewizorów z panelem LG MLA), ogólnie oferując rekordowo stabilny obraz jak na OLED. Ponad 90% pokrycia BT.2020 osiągane jest tutaj przy wierniejszej fabrycznej kalibracji, a obraz ze źródła o niskiej jakości jest znacznie lepiej upscalowany do natywnego 4K. Nagłośnienie nie jest aż tak dobre, jak w Philipsie, ale lepsze niż w Samsungu. Czy ten model ma jakieś wady? A i owszem – cena o 50% wyższa od S95C stanowczo nie jest współmierna do przewagi nad telewizorem Samsunga. Ale jeżeli chcecie mieć faktycznie najlepszy telewizor OLED, to w tej kwestii wybór jest tylko jeden.

Mniejszy rozmiar:

Czy warto czekać na OLED z 2024 roku?

Kiedy te słowa piszemy dopiero na rynek wchodzi wyżej opisany najlepszy telewizor OLED Sony XR-A95L, zatem na jego następcę przyjdzie nam czekać pewnie kolejne 10-12 miesięcy. Pierwsze z tegorocznych modeli ukazały się w sprzedaży dopiero w okolicy maja, zatem realnie kupując świeży telewizor OLED pod koniec 2023 roku, nie tylko dostaniecie go już w lepszej cenie niż w chwili ich premiery (poza tym od SONY – one nie tanieją…), to jeszcze przynajmniej przez kolejne pół roku nic lepszego się nie pojawi w sprzedaży.

Telewizor bez kabli syngałowych (tylko z zasilaniem) - wszystko podpinamy do skrzynki nadawczej i sygnał przesyłany jest bezprzewodowo! 

Co więcej, na ten moment nawet nieszczególnie się zanosi, aby czekał nas kolejny przeskok, jaki dokonał się z chwilą wprowadzenia QD-OLED i w tym roku dodania MLA do matryc W-RGB OLED. Jedyna ciekawostka, jaka może Was zainteresować, to telewizory bezprzewodowe… Owszem – o ile Samsung oferuje podpinanie swojego OLEDa tylko jednym przewodem, tak LG w modelu OLED M3 poszło o krok dalej i sygnał z obrazem do telewizora wysyłać trzeba radiowo. Całkiem możliwe, że technologia ta w przyszłym roku zawita również do rozsądniej wycenionych telewizorów :)

W artykule znajdują się linki afiliacyjne, przekierowujące do zewnętrznych stron zawierających produkty i usługi, o których piszemy. Otrzymujemy wynagrodzenie za umieszczenie linków afiliacyjnych, jednakże współpraca z naszymi Partnerami nie ma wpływu na treści zamieszczane przez nas w serwisie, w tym na opinie dotyczące produktów i usług Partnerów.