Pidgin

Pidgin jest drugim w zestawieniu zagranicznym multikomunikatorem i choć obsługuje porównywalną ilość sieci co Miranda, wszelkie podobieństwa na tym właśnie etapie się kończą.

Od góry: Wygląd programu, opcje powiadomień, opcje programu.

W ofercie Pidgina znajduje się m.in. Gadu-Gadu, ICQ, GTalk, Skype, AIM, XMPP, IRC, Xfire, Tlen.pl, Yahoo, Facebookowy czat i MSN, a więc oferta jest szeroka i zawiera wszystkie istostne sieci. Część z nich implementujemy za pomocą dodatkowych wtyczek, których instalacja nie stanowi większego problemu.

W tym miejscu należy zaznaczyć zasadniczą różnicę pomiędzy Pidginem i Mirandą. Ten pierwszy jest zdecydowanie prostszy w obsłudze, bardziej intuicyjny i przejrzysty. Niemniej jego interfejs zdaje się być przy okazji ostoją oryginalności, bo wiele rozwiązań funkcjonuje w sposób inny niż ten, do którego stosują się w zasadzie wszystkie wymieniony w artykule aplikacje. Z jednej strony może to stanowić sporą barierę dla osób, które przyzwyczaiły się do pewnego schematu umiejscowienia opcji, z drugiej - nadal łatwiej jest się w tym połapać niż w przypadku Mirandy.

W szczególną konfuzję na początku wprawia okno rozmowy, które tak elementarne opcje jak np. czyszczenie okna rozmowy ma ukryte wysoko w menu kontekstowym. Na szczęście wszystkiemu przypisano także odpowiednie skróty klawiszowe, a po pewnym czasie specyficzny interfejs Pidgina przestaje stanowić jakąkolwiek przeszkodę. Priorytetowe dla nas okno rozmowy via Gadu-Gadu oferuje opcje formatowania czcionki, wysyłania obrazków i emotikonek, natomiast program nie radzi sobie z przesyłaniem plików.

W ustawieniach programu możemy skonfigurować niektóre z jego opcji, choć w porównaniu z Mirandą czy Konnektem pozostawia to pewnego rodzaju niedosyt. Dodatkowo ofertę Pidgina poszerza zestaw wtyczek, wśród których trudno jest jednak wyróżnić coś szczególnie ciekawego. Mieszane uczucia wywołuje sfera wizualna aplikacji. Z jednej strony podstawowy wygląd jest bardzo ładny, nowoczesny i minimalistyczny, ale wiążą się z tym ogromne ograniczenia w sferze konfigurowalności. Pidgin nie preferuje systemu skórek jako takich - zmienienie jego designu jest wprawdzie możliwe, ale trzeba się trochę napocić, opierając się na zewnętrznym oprogramowaniu, a ostateczny efekt w sumie nie jest nawet wart zachodu.

Pidgin w roli klienta Gadu-Gadu wypada dobrze. Tak jak w przypadku Mirandy, jest to propozycja dla osób korzystających przede wszystkim z więcej niż jednej sieci, uwzględniając także zagraniczne protokoły.