Street Fighter II to reprezentant bijatyk niezwykle popularnych szczególnie w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Jego premiera przypadła na rok 1991, a więc największy okres tryumfów tego gatunku.
To prawdopodobnie najlepsze (obok Mortal Kombat) lub jedno z najlepszych dwuwymiarowych mordobić w historii komputerowej rozrywki. A wszystko za sprawą firmy Capcom, która zdecydowała się na sequel Street Fightera z 1987 roku. Zmian było całkiem sporo. W stosunku do pierwowzoru twórcy zaserwowali nam kilka grywalnych postaci, a na dodatek każda z nich wyróżniała się solidną porcją umiejętności specjalnych.
W zależności od wersji, bo gra pojawiła się zarówno na komputery, jak i salonowe automaty, otrzymywaliśmy od 8 do 12 grywalnych postaci. Następnie bohater musiał zmierzyć się z wszystkimi pozostałymi wojownikami, a czterej z nich należeli do szczególnie trudnych przeciwników. W pamięci zapadali tacy bohaterowie jak energiczna Chun-Li, nad wyraz rozciągliwy Dhalsim (który dzięki swoim umiejętnościom był najłatwiejszym wariantem przejścia gry) czy przede wszystkim zielony mutant Blanka.
Capcomowi udało się stworzyć grupę bohaterów charakterystycznych, prawie każdy z nich zapadł w pamięci, choć od premiery minęły przecież dwie dekady. Tajemnicą sukcesu Street Fighter II było też znakomite zbalansowanie postaci, spory zakres ruchów i bardzo ładna, rysunkowa grafika. Nic dziwnego, że sprzedaż tego tytułu była liczona w milionach egzemplarzy.
Ciekawostka: Gra doczekała się ekranizacji! Wystąpili w niej m.in. Jean-Claude Van Damme i Raul Julia. Film zebrał koszmarne oceny i powszechnie przytaczany jest jako przykład "kiczu" w kinematografii. To jednak bez znaczenia - każdy fan musiał zobaczyć go na własne oczy.
