GPU Boost
GeForce GTX 680, jak również inne później prezentowane akceleratory mają tryb turbo. Jak wiemy, standardowa częstotliwość taktowania rdzenia wynosi 1000 MHz. Zawarty w układzie specjalny algorytm non stop bierze pod uwagę m.in. takie czynniki, jak aktualny pobór mocy, temperaturę, użycie procesora graficznego, czy też pamięci i dostosowuje parametry pracy. Tym bardziej, że nie zawsze jest wymagana pełna moc akceleratora. Wystarczy włączyć jakikolwiek program monitorujący obciążenie karty (np. MSI Afterburner) i sprawdzić jak zmieniał się wykres podczas grania. W rezultacie okazało się, że bardzo często GeForce GTX 680 tykał z częstotliwością rdzenia ok. 1080-1100 MHz. Co więcej, „Boost GPU” działa również po przetaktowaniu akceleratora dodając mu kilkadziesiąt megaherców.
Adaptacyjny Vsync
Nowość w kartach graficznych GeForce, to nowy rodzaj synchronizacji pionowej obrazu o nazwie Adaptive Vsync. Dzięki niemu generowany obraz może być płynniejszy, a przy okazji jest możliwość regulowania szybkości działania gier. Jak wiadomo, synchronizacja pionowa może wyeliminować błędy w wyświetlanym obrazie, głównie polegające na jego "urywaniu", "przeskokach". Efekt ten widać często podczas szybkich ruchach myszki w strzelankach FPS, pokonywaniu krętych dróg w wyścigówkach, czy też podczas przesuwaniu mapy w grach strategicznych. Choć należy dodać, że ów efekt nie występuje w każdej grze lub może pojawiać się dość rzadko. Po aktywacji synchronizacji liczba wyświetlanych kl./s zostaje limitowana przez częstotliwość odświeżania monitora, czyli zazwyczaj do 60 Hz. W niektórych sytuacjach, gdy karta graficzna wyświetla mniej, niż założoną liczbę kl./s, mogą się zdarzać spadki wydajności, brak płynności obrazu. Adaptive Vsync w dynamiczny i stały sposób kontroluje działanie synchronizacji. W momencie, gdy karta generuje mniej, niż 60 kl./s, synchronizacja zostaje wyłączona.
Ponadto, w programie EVGA Precision po aktywacji Adaptive Vsync możemy ustalić limit wyświetlanych kl./s. Sprawdzaliśmy to na przykładzie benchmarka Heaven Benchmark 2.5. Po ustawieniu limitu na 40 kl./s taktowanie rdzenia spadło do ok. 915 MHz, co wpłynęło również na obniżenie poboru mocy do ok. 190-200 W dla całej platformy. Bez aktywnej funkcji Adaptive Vsync pobór energii wynosił o przynajmniej 100 W więcej
Adaptacyjną synchronizację regulujemy z poziomu sterownika, lub jakiejś innej zewnętrznej aplikacji, która obsługuje układ graficzny GeForce GTX 680 (np. EVGA Precision).
Cztery wyświetlacze na jednym akceleratorze
Od czasu zaprezentowania technologii AMD Eyefinity (czyli obsługa wielu monitorów) w kartach graficznych Radeon HD 5000 minęło już 2,5 roku. Właśnie tyle Nvidia potrzebowała na przedstawienie swojego akceleratora, do którego będziemy mogli podłączyć więcej, niż dwa monitory (pomijamy autorskie wersje kart). No cóż, lepiej późno, niż wcale. GeForce GTX 680 może obsłużyć do czterech odbiorników, dzięki czemu zwiększa się powierzchnia robocza pulpitu. Rozwiązanie w sam raz dla grafików, graczy, do wykorzystania w monitoringu lub w wielu zakładach (np. w sterowniach).
Oprócz tego dzięki dopracowaniu sterowników możemy odpowiednio dopasować wyświetlany obraz w ten sposób, aby ramki monitora nie zasłaniały jakiegoś elementu w grze. Za tą funkcję odpowiada „Surround Bezel Peaking”.
Pobór prądu
Nvidia bardzo często chwali się o niskim TDP swojej karty. W przypadku modelu GeForce GTX 680 ma on wynosi 195 W, czyli o ok. 55 W mniej w porównaniu do starszego układu GTX 580. Przeprowadziliśmy pomiary poboru prądu i jej wyniki możecie zobaczyć na dalszych stronach. Ponadto, posiadacze kart GeForce GTX 680 będą mieli mozliwość kontrolowania poboru mocy. Identyczna funkcja już od jakiegoś czasu znajduje się w Radeonach o nazwie PowerPlay.
