Sith

Sith to pewnego rodzaju ewenement. W całości został użyty jedynie w Jedi Knight: Dark Forces II i rozszerzeniu do niego o nazwie Mysteries Of The Sith. Podobnie do innych, wczesnych silników od LucasArts (np. opisywanego w pierwszej części Jedi), Sith znacznie wyróżnia się na tle konkurentów.

Dark Forces II był jednym z pierwszych tytułów oferujących obsługę sprzętowej akceleracji grafiki poprzez DirectX 5. To oznaczało brak pikselozy (filtrowanie tekstur) i dużo ładniejsze tekstury. Wszystkie obiekty w grze, wliczając w to apteczki, amunicję, wrogów i broń głównego bohatera były bryłami 3D, a jedyne bitmapy jakie dane nam było ujrzeć to eksplozje i efekty towarzyszące korzystaniu z miecza świetlnego. Standardowy widok z pierwszej osoby można było zmienić na TPP.

Inną ciekawą technologią, jaką mógł poszczycić się Sith, było oskryptowanie obiektów i przeciwników. W tym celu użyto języka skryptów COG i znów Dark Forces II był jednym z pierwszych przypadków wykorzystania tego rozwiązania. Do renderowania poziomów silnik wykorzystywał technologię portal, wykorzystywaną również później przez inne studia. Chodziło w niej o to, aby podzielić lokacje na sektory. W danej chwili silnik renderował obszar widoczny dla gracza plus kilka następnych pomieszczeń. Po zbliżeniu się do portalu, czyli „granicy” sektora (np. korytarz, tunel lub drzwi) silnik rysował pomieszczenie znajdujące się za portalem, a po jego przekroczeniu generował następny obszar.

Oprócz grafiki, program wspomagał obsługę dźwięku 3D. Dark Forces II był pierwszą grą na PC oferującą dźwięk 3D. Efekty dźwiękowe brzmiały naprawdę okazale, a pompatyczna muzyka zagrzewała do dalszej eksterminacji wrogów. Tryb multiplayer pozwalał na potyczki przez internet i sieć lokalną. Mała ilość map i tylko dwa tryby rozgrywki sprawiły, że gra nie była w stanie zagrozić królującym wówczas Quake i Duke Nukem 3D.

Ciekawostka: Na półkach sklepowych gra zawitała dwa miesiące przed ukazaniem się Quake II.