Dobre, bo nasze – PAIN Engine

Adrian Chmielarz, założyciel Peole Can Fly znany jest w branży jako „polski John Carmack”. Całkiem słusznie, bo pan Adrian siedzi już w tym biznesie 18 lat. Jego studio wykreowało markę Painkiller i jest autorem pierwszej części oraz dodatku Battle Out Of Hell. Warto o tym pamiętać, ponieważ późniejsze odsłony nie prezentują już takiego poziomu.

PAIN Engine w dniu premiery był bardzo zaawansowanym narzędziem. Zdolny do generowania bardzo dużych otwartych środowisk wraz z dużą liczbą wrogów widocznych naraz na ekranie. Silnik obsługiwał jednostki PS/VS w wersjach 2.0 i dysponował pokaźną biblioteką efektów, aby wymienić tylko: dynamiczne oświetlenie, wolumetryczną mgłę i światła, miękkie cienie, bump mapping, per pixel specular mapping, light bloom, odbicia w wodzie. Zarówno postacie jak i poziomy składają się w bardzo dużej ilości polygonów. Ciekawostką pozostaje LOD, zwłaszcza dla lokacji, który albo nie występuje, albo jest bardzo delikatny. Fizyką zajmuje się Havok i całkiem dobrze mu to wychodzi. Wybuchające beczki i walające się wokoło ciała wrogów od razu wywołują uśmiech na twarzy.

Painkiller: Overdose, Painkiller: Resurrection i NecroVision także działają na silniku PAIN Engine. Szkoda, że autorzy nie zdecydowali się na licencjonowanie swojego dzieła. Stało się tak zapewne ze względu na brak zespołu czuwającego nad wsparciem i być może brakiem lub zbyt małą ilością dokumentacji. Jest czego żałować, bo engine miał ogromne możliwości, które nie zostały do końca wykorzystane.

Na początku można było wnioskować, że autorzy wykorzystają silnik jako bazę dla swojego nowego projektu. Wątpliwości zostały rozwiane gdy okazało się, że nowe dzieło People Can Fly -  Bulletstorm, utylizować będzie zasoby Unreal Engine 3. Czekamy z niecierpliwością!

Ciekawostka: Painkiller ukazał się  na pierwszym Xboksie pod nazwą Painkiller: Hell Wars. Zawierał poziomy z podstawki i dodatku, choć nie wszystkie.